'Een verhaal waarvan je zelf het verloop kunt bepalen!', aldus een tekst op het omslag van het album. Freddy Milton zorgt voor een curieus boek over een serieus onderwerp. Serieus omdat het verhaal gaat over het ook in Nederland zo bekende asielbeleid en vluchtelingenprobleem. Karel Kwak, een eenvoudige witte eend, moet noodgedwongen zijn land verlaten. De poolkappen smelten als gevolg van het te grote gat in de ozonlaag waardoor zijn landje volledig onder water komt te staan. Op basis van dit gebeuren kan de lezer op veel pagina's een keuze maken hoe het Karel vergaat. Hij kan succesvol asiel aanvragen inclusief baan en (zwarte) vrouw, illegaal in het land van de zwarte spechten verblijven, het criminele pad opgaan, breken met al zijn tradities en familie of achterblijven op een geselecteerd eilandje dan wel letterlijk gedumpt worden in het ondergelopen land van herkomst. Alle problemen van vluchtelingen en asielzoekers komen hiermee zo'n beetje voorbij. Curieus is Toen het land verdronk! om twee redenen. Enerzijds omdat Milton kiest voor een blanke eend die zich overeind moet houden in een land van zwarte spechten. Hiermee creëert Milton bewust voor een omgekeerde zij het voor het overige identieke wereld. Karel en zijn landgenoten worden 'miskleur' genoemd, in kampen gestopt, tegengewerkt en gediscrimineerd of misbruikt als het de zwarte machthebbers uitkomt en moeten inburgerings- en taalcursussen volgen om kans op een verblijfsvergunning te krijgen. Curieus anderzijds vanwege het keuzeconcept. De pagina's kennen drie verschillende vervolgen: of je kunt voor twee verschillende vervolgversies kiezen waarmee je het verloop van het verhaal bepaalt (dit komt 22 keer voor), of je moet naar een standaard vervolgpagina (5 keer), of het verhaal eindigt met een slotzin (19 keer). Voordat je alle varianten hebt doorlopen ben je wel even bezig, zeker omdat het ook nog voorkomt dat je via twee verschillende scenario's terecht komt op eenzelfde pagina. Milton heeft wel wat compromissen moeten doen aan de logische opeenvolging van plaatjes en doet daarmee soms een beroep op het verbeeldings- en invullingsvermogen van de lezer. De langste variant, zonder dubbelingen, die ik heb kunnen ontdekken, bedraagt veertien pagina's. De slotzinpagina's zijn scenariotechnisch niet de sterkste. Hoewel je natuurlijk niet eindeloos kunt blijven kiezen, was hier meer uit te halen geweest. Als voorbeeld en om Milton maar eens te citeren: 'Tsja, aan alles komt een eind...'