Serge Baeken is graficus, beeldhouwer en muzikant. Met The No stories debuteert hij als striptekenaar. Hij tekende het boek tijdens de maand september in 2004 in de etalage van de Antwerpse stripwinkel Mekanik. The No stories is een Engelstalig album (met enkele, vertaalde, Spaanse teksten) in zwart/wit dat bestaat uit tien korte scènes die naar elkaar verwijzen en die met elkaar verweven zijn. De op het eerste gezicht tamelijk grove tekeningen - die soms doen denken aan Jacques Tardi en José Muñoz - en de 'uitgeklede' teksten blijken van een bedrieglijke eenvoud. Bij het zorgvuldig lezen en kijken van de autobiografische ervaringen - de kunstenaar voert zichzelf duidelijk op in het verhaal - blijkt dat Baeken met een ongelooflijke trefzekerheid, maar eveneens met een liefdevolle compassie ervaringen in de 'grote stad' neerzet. Ervaringen die de lezer ook herkent omdat Baeken met zijn tekenstijl, zijn woordkeus en zijn beeldritme gebeurtenissen tot de kern weet terug te brengen. In The No stories komen nogal wat negatieve aspecten aan bod: armoede, vervreemding, agressie, verslaving, wezenloos geweld en onverdraagzaamheid. Daarnaast plaatst Baeken bijna terloops alledaagse beelden, zoals het inrichten van een etalage, het schoonmaken van een stoep, een glimlach van een vrouw, sneeuwballen gooien, het plezier van wonen en werken in een grote stad en het genieten van het uitzicht op de straat. Uiteindelijk ontstaat zo een genuanceerd beeld van een stad, met zijn ellende, zeker, maar toch ook met de vitaliteit en de levendigheid die het leven aldaar kenmerkt. Zo lijkt de titel The No stories, die in eerste instantie negatieve connotaties oproept - No phone, no kissing - bij nader inzien te verwijzen naar het Japanse No-theater, waar uiteindelijk ook wordt gezocht naar een sublieme eenheid van tekst, muziek, dans en gebarenspel.