In De kleine wereld presenteren tekenaar Toru Terada en scenarist Jean-David Morvan ons een toekomstige wereld waarin de techniek een stuk geavanceerder is dan vandaag de dag. Robots rijden vrolijk rond en kinderen kunnen als ze gaan slapen via een speciaal apparaat fijne dromen krijgen. Helaas zijn de verschillen tussen arm en rijk nog groter en akeliger dan nu het geval is. We volgen Kumiko, een rijkeluisdochtertje. en Piedra, een jongetje uit 'de Kleine Wereld'. Kumiko maakt 's nachts gebruik van een illegaal droomprogramma dat haar in 'de Kleine Wereld' brengt: daar wordt ze rondgeleid door Piedra, die echter wordt opgejaagd door huurmoordenaar Gancho. Deze wereld is een getto - middenin 'de Rijke Stad' - waar zich al het uitschot van de samenleving bevindt. Althans... zo presenteren de rijke mensen het aan hun kinderen. Eigenlijk bevinden zich er vooral arme mensen die worden opgejaagd door door rijken ingehuurde moordenaars. De kleine wereld is in een feite een ruige versie van Peter Pan in de toekomst, in mangastijl welteverstaan. Helaas laat de tekentalenten van Toru Terada te wensen over: hij maakt simpele tekeningen waarin de verhoudingen regelmatig niet kloppen en de personages er vaak belabberd uit zien. Gelukkig compenseert het verhaal een hoop: de toekomstvisie van Morvan is interessant, ondanks de clichés die voorbijkomen (robots, een wereld vol corrupte politieagenten, een barre samenleving). Hij vermengt de Peter Pan-achtige figuren prima met de moderne samenleving en een aantal interessante 'toevoegingen uit de toekomst', zoals die droomprogramma's. Afwachten maar, wat deel twee ons brengt.