En wéér speelt de nieuwe Asterix zich niet af op Nederlands grondgebied! Het had zo leuk kunnen zijn: een spitsvondig uitgewerkt avontuur over de Bataven die veel samenwerkten met de Romeinen, maar desondanks in opstand kwamen (in 69 na Christus onder leiding van Julius Civilis). Of een spannende tocht langs de Romeinse grens richting Noordzee-kust, waarbij de Gallische helden onderweg Noviomagus en Trajectum bezoeken (plus wat Romeinse legerkampen!). De Asterix-vorsers René van Royen en Sunnyva van der Vegt betoogden in Stripschrift 321 dat een lokaal avontuur van Asterix eigenlijk over de Friezen zou moeten gaan. Die hebben de Romeinen in het jaar 28 nog eens in de pan gehakt. Een beetje scenarist past zo'n gegeven, gelardeerd met wat typische Nederlandse trekjes, in in een nieuw sprankelend avontuur van de Gallische held. Niets van dit alles: Albert Uderzo laat het massale, hondstrouwe lezerspubliek in Nederland opnieuw achter met een teleurstelling én een wezenloos verhaal. Het geheime wapen is een malle, volstrekt uit de toon vallende én weinig doordachte vertoning. Rondom het Gallische dorp brandt een strijd los tussen twee buitenaardse volkeren: de wijze Wydelistaner en de nare Nagma's, anagrammen van respectievelijk Walt Disney (lees de Amerikaanse cartoonindustrie) en manga's. Kennelijk beschouwt Uderzo de opkomst van de Japanse strip als een bedreiging voor het westerse beeldverhaal. Het 33e album moet het vooral hebben van een paar grappige vondsten, zoals de Galliërs die bang zijn dat de hemel op hun hoofd valt wanneer ze een ruimteschip ontdekken (alleen waarom geen komeet gekozen, in plaats van zo'n serievreemd sciencefiction-ingrediënt?) of acteur-gouverneur Arnold Schwarzenegger in de rol van superkloon. Maar het geheel is te mager om een nieuwe Asterix méér te laten zijn dan een mediacircus. Uderzo heeft laten doorschemeren dat Het geheime wapen wel eens het laatste album zou kunnen zijn. Symboliek volop: een cover die een variatie is op die van het eerste verhaal Asterix de Galliër en een feestmaal waarbij de bard Kakofonix eindelijk 'muziek' mag maken in plaats dat hem de mond wordt gesnoerd. De Asterix-tekenaar wil in ieder geval niet dat de serie na zijn dood wordt voortgezet. Jammer, want bij andere reeksen, zoals Blake en Mortimer, Suske en Wiske, Robbedoes en Kwabbernoot, De Smurfen en Lucky Luke is aangetoond dat een vindingrijk stel scenarioschrijvers het stokje wel degelijk kan overnemen. Slechter dan wat Uderzo produceert, kan het bovendien amper worden. Maar te vrezen valt dat Asterix en Obelix nooit Bataafse dan wel Friese bodem zullen aandoen!