De 35-jarige Zwitserse tekenaar Pierre Wazem heeft het aangedurfd de serie De Woestijnschorpioenen - op verzoek van de erven van 'meester' Hugo Pratt (1927-1995) - voort te zetten. Met het verhaal De weg van de koorts heeft hij een mooie balans gevonden waarbij hij zowel een hommage aan Pratt brengt als een persoonlijke toets aanslaat, zowel in de grafische tekenstijl en als in de manier van vertellen. Het verhaal begint, of - liever gezegd - eindigt, want het grootste deel van het verhaal is een terugblik, in 1945 in Venetië, dé stad van Hugo Pratt (en zijn beroemdste held Corto Maltese). De Woestijnschorpioen Vladimir Koïnsky, ingedeeld bij de geallieerde militaire inlichtingendienst, en zijn vriend de Franse luitenant De la Motte willen daar wraak nemen op de opportunistische Venetiaan Antonio Bosseli. De reden voor die geplande wraak wordt duidelijk in de terugblik. Daarin vlucht Koïnsky, vermomd als doofstomme Galla (een ras dat ongeveer 40 procent van de Ethiopische bevolking uitmaakt), per trein uit Djibouti, dwars door de Italiaanse linies op weg naar Dire Jawa, waar hij de generale staf van de Brits-Ethiopische troepen probeert te bereiken. Intussen heeft De la Motte, die op zoek is naar Koïnsky, zich aangesloten bij een groepje waarvan onder meer oude bekenden deel uitmaken zoals de Danakil-heks Ghula, leidster van een sekte vrouwelijke krijgers en de Italiaanse jood en zwarthemd Guerrino Modena. Alle hoofdpersonen ontmoeten elkaar uiteindelijk, waarbij de gewetenloze Boselli, officieel in dienst van het leger van keizer Haile Selassie, een kwalijke rol speelt. 'In deze ellendige woestijn zijn meer nationaliteiten dan zandkorrels', mompelt Koïnsky in de trein, voordat hij in een koortsachtige droom verzeild raakt. De verzengende hitte van de woestijn, de verschuivende frontlijnen, het gebrek aan communicatie en de vage of aanvankelijk verborgen motieven van min of meer geschifte avonturiers bepalen ook hier weer de sfeer van het verhaal. Zoals de oude meester Pratt, vooral in zijn latere werk, ook meer aandacht had voor de gedachten en motieven van zijn hoofdpersonen dan voor de heroïek van het gemiddelde oorlogsverhaal. De weg van de koorts is verzorgd uitgegeven, met een inleiding en een samenvatting van de vijf voorgaande verhalen. Het nawoord is van de vriend en vroegere reisgenoot van Hugo Pratt, de ex-Algerijnse soldaat die model zou hebben gestaan voor Koïnsky. Bovendien zijn er foto's in het boek opgenomen van de oriënterende reis die Pierre Wazem, Jean-Claude Guilbert en anderen door de Noord-Afrikaanse woestijn hebben gemaakt ter voorbereiding van het album.