François Schuiten en Benoît Peeters bieden de lezer aan de hand van zo'n twintig dubbele krantenpagina's een ruimdenkend kijkje in de wereld tot halverwege deze eeuw. Het lijvige boekwerk, veroorzaakt door de kartonnen bladzijden, toont een soms optimistische, soms fatalistische blik op de nabije toekomst. Actuele thema's zoals afvalverwerking en -scheiding, klimaatverandering en een stijgende zeespiegel worden omgevormd tot voorpaginanieuws dat zich afspeelt in de jaren 2020 tot 2050. Schuiten leeft zich ouderwets uit in artistieke platen die de korte nieuwsberichten illustreren. Zijn talent voor het tekenen van futuristische gebouwen en bruggen blijkt hieruit eens te meer. Wel vragen de bedachte toekomstscenario's voor een open mind en het nodige voorstellingsvermogen. In de categorie geloofwaardig vallen de verstedelijkte brug van Zwitserland (een gigantische brug waarvan de pilaren bestaan uit appartementen), de dodenverering (overledenen laten gigantische beelden van zichzelf op hun graf plaatsen] en de extreem doorgevoerde recyclingrage, waarbij afvaldeskundigen nodig zijn om de schifting van restproducten te kunnen managen. Minder voorstelbaar zijn het volledig genetisch gemanipuleerde varken dat als volwaardig orgaandonor kan dienen voor de mens en de massa steltlopers die het Canadese Montreal overspoelt. Schuiten en Peeters, die hun pagina's zagen voorgepubliceerd in De Morgen, Le Soir en Le Courrier International, spelen de rol van Jules Verne. En wetende dat Verne destijds onterecht beschimpt werd om zijn absurde en onrealistische toekomstvisie, pas ik ervoor om over vijftig jaar van dezelfde journalistieke bekrompenheid te worden beschuldigd. Het is mijn voorspelling daarom dat in 2050 minimaal een kwart van deze nieuwsartikelen waarheid worden. Nu alleen nog iemand vinden die dit wil bijhouden.