1923, North Carolina. Op het armoedige platteland is de kleine Billy Cry getuige van een brute moord. De moordenaar is zijn buurman Baker. Billy wordt opgemerkt door Baker en moet zijn aanwezigheid zwaar bekopen. Na een afranseling wordt Billy's rechterhand - als garantie voor zijn levenslange stilzwijgen - vermorzeld. Zeven jaar later is het hele land in een diepe crisis gestort. De familie is als vele duizenden lotgenoten genoodzaakt de boerderij en het lapje grond te verkopen en weg te trekken naar het beloofde land Californië. Scenaristen Fred Féjard en Sylvain Ricard lijken bij hun uitgangspunten sterk geïnspireerd door John Steinbecks meesterwerk The Grapes of Wrath waarin de verpauperde boeren van Oklahoma in een lange stoffige stoet van aftandse voertuigen naar het Westen trekken. In Steinbecks proza heet het: 'op de wegen, waar de voertuigen zich voortbewogen, waar de wielen de grond maalden en de paardenhoeven de grond beukten, brak de aardkorst en vormde zich het stof. Alles wat bewoog deed het stof in de lucht omhooggaan'. Billy is inmiddels een puber en een lastpak voor de familie. Hij zit vol met rancune ten aanzien van de wereld in het algemeen en Baker in het bijzonder. Zijn oudere broer Milton, een kolos van een vent, wordt zijn werktuig om de wraak te voltrekken. Miltons dromerige en naïeve karakter krijgt door het permanente gif van Billy steeds meer sinistere en duistere kanten. Onbewust doet Milton hierdoor aan de zwakbegaafde Lennie denken uit Steinbecks Mice and Men. Waar Lennie eens een opponent onbewust de hand verplettert (!) en de vrouw van zijn baas bijna buiten zijn eigen wil om het leven brengt lijkt ook Milton iemand die geen verantwoordelijk kan opbrengen voor zijn eigen daden. Welke rol hij speelt in de vermissing en de moord op personages van het reizende gezelschap van boeren blijft bewust suggestief. De spanningsboog is meeslepend genoeg om het vervolg met belangstelling tegemoet te zien. Het sombere, monotone kleurgebruik en het rake, krasserige lijnenspel van Maël zijn grafisch de perfecte invulling op deze duistere vertelling. Minpuntje zijn diens eenvormige gelaatstrekken waardoor de personages allemaal directe familie van elkaar lijken te zijn.