Smeuïg. Dat is een woord dat vaak opkomt bij het lezen van Bloed voor de paus, het eerste van drie delen over de geschiedenis van de familie Borgia, een van de meest invloedrijke families in het Europa van de vijftiende eeuw.
Een smeuïg verhaal, smeuïg verteld door scenarioschrijver Alexandro Jodorowsky, smeuïg getekend door Maurillo - Milo - Manara met smeuïge details en optredens van zéér smeuïge dames. Bloed voor de paus vertelt het verhaal van de niets en niemand ontziende Rodrigo Borgia (1431-1503) die het al ver heeft geschopt binnen de Vaticaanse hiërarchie dankzij de hulp van zijn oom Alfonso. Deze is afkomstig van de aanzienlijke Spaanse familie De Borja en schopt het uiteindelijk tot paus: Calixtus III. Dat wil Rodrigo ook wel en via omkoping van het Vaticaans concilie, politieke intriges, moorden en steekpenningen weet hij het ook tot hoogste vertegenwoordiger van God te schoppen: paus Alexander VI. De meedogenloze Rodrigo geloofde volgens de overlevering niet in God en leefde openlijk met een maitresse: Vanozia dei Catanei, de moeder van zijn vier kinderen Juan, Cesare Borgia, Joffre en Lucrezia Borgia, die in het verhaal ook een rol spelen. Jodorowsky heeft van deze gegevens een boeiend verhaal gemaakt waarbij -naast de 'kale' historische invalshoek - erotiek, seks en geweld uiteraard een belangrijke rol spelen, inclusief de al genoemde smeuïge details zoals bij voorbeeld een juten zak met afgehakte pikken en het gebruik van de houten zetel met gaten, die werd gebruikt om discreet te onderzoeken of de nieuwe paus wel van het juiste geslacht was en over een 'klokkenwerk' beschikte. Bij dit scenario heeft Manara zijn technisch zeer vaardige, elegante, lucide en vaak erotische beelden getekend en gepenseeld. Maar de lezer die over eerder werk van Manara heeft gekwijld zal het niet ontgaan dat de begeerlijke dames al eerder lijken te hebben opgetreden, bij voorbeeld in de albumreeks De schakelaar. En vaak ook in dezelfde séduisante houdingen.