Uitgeverij Boumaar verrast de van nostalgie houdende stripliefhebber met twee door Dick Vlottes getekende ouwetjes. Dummetje is verreweg het oudste van de twee. De twee verhalen over Dummetje, een levend opblaasballonnetje en zijn mensenvriendje Botje Boon, verschenen in 1962 en 1963 in Olidin, het jeugdblad van Shell Nederland. Ook Hans G. Kresse, Jan Kruis en Piet Wijn leverden bijdragen aan het blad dat van 1956 tot 1963 verscheen. Dummetje is een dommig wezentje dat, eenmaal opgeblazen, tot leven komt en door zijn onwetendheid én ondeugendheid steeds in moeilijkheden geraakt en door zijn maatje Botje Boon, een jongetje met een stevig waterhoofd, moet worden geholpen. De verhalen, geschreven door Harry van den Eerenbeemt, zijn aandoenlijk en -bekeken vanuit het perspectief van de jaren zestig - spannende jeugdverhalen. De tekeningen van Vlottes hebben na veertig jaar absoluut nog niets aan kracht verloren. Weliswaar vertonen de figuren een wat stramme motoriek maar dit past als gegoten bij de kneuterigheid van het verhaal. De krakers is een strip die eerder in het omroepblad Avro Televizier verscheen. In de eerste helft van 1975 verschijnen 25 afleveringen geschreven en getekend door Dick Vlottes. Het wat mager verhaal gaat over de in opmars zijnde welvaartscrisis en de nadelen van de consumptiemaatschappij. Hoofdpersoon is een rijke industrieel die nog rijker wil worden door een insectenverdelger op de markt brengen die ook de panty's (en af en toe ook andere kledingstukken: hoe ondeugend!) laat verschrompelen tot stiertjes. Het verhaal biedt een aardig tijdsbeeld. De weelderige borstpartij van de hoofdrolspeelster menig maal priemend in beeld brengen kon destijds wel, maar de geheel ontblote borst werd altijd wel door een restje van de jurk of een toevallige hand aan het zicht onttrokken. De gemiddelde Avro-kijker was nog niet toe aan teveel bloot. Vlottes' werk is treffend door de wijze waarop hij met water aangelengde inkt gebruikt. De fraai getekende karikaturale koppen zijn eveneens de moeite waard. Jammergenoeg lezen de conversaties in De krakers niet gemakkelijk door al teveel overbodig (maatschappijkritisch?) geleuter.