Willy Lohmann (Zutphen, 1936) moet het niet hebben van anatomisch perfect tekenwerk of taalzuivere dialogen; de kracht van zijn werk zit in de sfeer. De sfeer van zijn kronkelende bomen, zijn nevelige moerassen, het spel met licht en donker, de gestalte en kleding van al die typetjes die een (bij)rol spelen in het verhaal (en Lohmann is een begaafd karikaturist!) en tenslotte Kraaienhove met zijn torentjes, scheve ramen, kamertjes, trappen, nissen, beelden, stof en eindeloze spinnenwebben... Kraaienhove, dat in feite het 'vleesgeworden' Mysterie is - want iedere keer als hij het tekent is het anders: nooit zijn de vertrekken, de muren, de trappetjes, de erkers, de ontelbare beelden dezelfde die we de vorige keer zagen... Nee, deze auteur laat zich niets gelegen liggen aan 'realisme', hij wil iets anders tonen... Hoofdbewoners van 'het eeuwenoude Kraaienhove' zijn de in-goede tovenares Grizelda - die helemaal niet 'griezelig' is - en de wetenschapper Lucius - die helemaal niet zo 'lucide' is... Lucius, gortdroog en verstrooid, is de wetenschapper, die niets anders ziet, niets anders zoekt dan de feiten - hij is 'het verstand'... Grizelda, de vriendelijke heks, 'communiceert' met haar beelden, die haar raad geven over wat zij moet doen... Zij is 'het gevoel', 'de intuïtie'... Het laat zich makkelijk raden wie uiteindelijk de raadsels oplost en het meeste inzicht verwerft... Grizelda en Lucius vullen elkaar perfect aan, zij fungeren als eikaars tegenpolen en houden in samenspel, afwisselend, het verhaal op gang... Simpel en efficiënt, zoals alle verhaalelementen in de strips van Lohmann. Willy Lohmann begon zijn strip Kraaienhove in 1962 en publiceerde deze elf jaar lang in de randstadkrant Het Parool. De dagbladstrip kreeg een tweede leven toen de auteur nieuwe verhalen ging maken voor het stripweekblad Pep in 1972, die hij niet langer hoefde te beperken tot stroken; hij kon nu hele pagina's tekenen, eerst in zwart/wit, later zelfs in kleur! Het is een verdienstelijk initiatief van Stripschrift om opnieuw een poging te doen deze originele Nederlandse strip in boekvorm uit te geven. Extra verdienstelijk, omdat Stripstift al de vierde uitgever is die dit probeert. In de jaren zeventig en tachtig gingen Semic, Brabantia Nostra en De Meulder Stripstift al voor, en lieten het steeds na twee, drie boekjes afweten... We mogen hopen dat deze nieuwe uitgave, waarvoor een slimme formule is gekozen, meer succes heeft. Want Kraaienhove, net als zijn 'opvolger' Marco Silvester (over een 'wetenschapper' die 'paranormale' avonturen beleeft, zeg maar Grizelda-Lucius ineen) heeft de lezer genoeg te bieden. In terugblik hebben Lohmanns strips ook wat weg van bekende Toonder-producties als Torn Poes en Panda; ze hebben niet de doorwrochtheid, de finesses van die strips, maar ademen wel veel van die bijzondere sfeer, zowel in het tekenwerk als in de verhalen (let alleen al op de titels: Lucius en de tijdangst, Grizelda en de heersingdienares), kortom - een Nederlandse klassieker die de moeite van het ontdekken waard is.