In het wonderbaarlijk mooi uitgegeven boek Feiten, uitspraken, overpeinzingen en avonturen van Bardín de surrealist van Max staan 22 verhalen, variërend in lengte van één pagina tot 23 pagina's, waarin Bardín, als bewaker van de surrealistische wereld, de hoofdrol speelt. Bardín (spreek uit: bardien) is een onbestemde man van middelbare leeftijd met een groot hoofd, die - soms heel gewone, maar vooral ongewone - voorvallen meemaakt in een droomachtige omgeving die associaties oproept met de raadselachtige objectenwereld van schilders als Dalí en Magritte. Hij ontmoet vrienden in een café waar de gesprekken ontaarden in een hilarische conversatie, bezoekt het Prado-museum in Madrid waar hij getroost vandaan komt, of vraagt zich af waarom het leuke meisje dat hem tegemoet komt lopen ineens een ander hondje bij zich heeft. Daarnaast volgt de lezer Bardín in zijn nachtmerrie-achtige dromen en de mystieke 'trips' die hem overkomen, als hij bij voorbeeld een korte wandeling in het park maakt. Schepper van deze in de stripkunst tot nu toe weinig verkende wereld is Max, de artiestennaam van Francesc Capdevile Gisbert, die in 1956 in Spanje werd geboren. Bardín de surrealist, waaraan Max vijftien jaar heeft gewerkt, is zijn eerste Nederlandstalige publicatie. Eerder won hij onder andere in 1988 en 1996 prijzen voor zijn werk op de Internationale Striptentoonstelling in Barcelona. Zijn werk werd gepubliceerd in het Spaanse tijdschrift El Vibora, tegenwoordig heeft hij ook zijn eigen reeks albums Todo Max. Bardín de surrealist is prachtig getekend in een klare-lijnstijl, maar dan met dikke, soms vette lijnen en in aanvlammende kleuren die herinnering oproepen aan de animatiefilms uit de jaren vijftig. Soms experimenteert hij zelfs met driedimensionale plaatjes, waarbij de lezer overigens zelf wel voor een roodblauw brilletje moet zorgen om het effect te zien. De op zich al rijke verhalen, die soms moeilijk na te vertellen zijn, zitten vol verwijzingen en citaten, soms heel opvallend, zoals naar de al eerder genoemde schilders, soms naar Walt Disney's Mickey Mouse of naar de film Un Chien Andalou van de Spaanse regisseur Luis Buñuel (het doorgesneden oog). Maar ook naar cadavre exquis, een dadaïstische techniek om vanuit het onbewuste kunst te maken. Het boek Bardín de surrealist biedt esthetisch genot en nodigt daarnaast uit tot een fascinerende ontdekkingsreis in een ongewoon, maar tegelijkertijd toch weer zo herkenbaar universum.