Peter Snejbjerg (1953) voelt zich kennelijk niet erg aangetrokken tot het gewone dagelijkse leven, want hij heeft zich de afgelopen jaren uitgeleefd in het tekenen van horror, comics en epische avonturen. Voor Marlene schreef hij zijn eigen scenario. De taferelen werden er niet minder bizar op; al op de eerste twee pagina's raakt een masturberende gluurder verstrikt in heftige seks met dodelijke afloop. De toon is daarmee gezet voor de rest van het album. De scenarist Snejbjerg is niet erg fijnbesnaard. Seks, horror en moord voeren de boventoon in zijn verhaal. De tekenaar Snejbjerg gaat daar lekker in mee en schuwt het niet om een erecte fallus of een afschuwelijk griezelwezen neer te zetten. Desondanks kent het album qua tekenstijl genoeg subtiliteit. Er zijn platen die overbelicht lijken doordat de lijnen in een wit vlak zijn weggevallen terwijl elders de vunzige details tot op de millimeter zijn uitgewerkt. Het is duidelijk dat Snejbjerg zowel in vlakken als in lijnen kan denken en ook weet wanneer hij wat moet toepassen. Arceringen gebruikt hij daarentegen amper; hij geeft de voorkeur aan een enkele grijstint die hij in schaduwvlakken aanbrengt. Het ziet er allemaal heel fraai uit en een album als dit onderstreept maar weer dat je de gekste onderwerpen met groot gevoel voor esthetiek kunt neerzetten.