Elke woensdagavond komt in een klein Amerikaans stadje een aantal jonge mensen bijeen om onder leiding van een psychiater controle te krijgen over hun paranormale gaven. Het zijn vogels van divers pluimage. De groep herbergt paragnosten, een lijder aan psychokinese en anderen met de vreemdste talenten, die door orthodoxe zielknijpers allang in de isoleercel zouden zijn gestopt. De psychiater holt steeds achter de feiten aan, omdat hij zelf niet paranormaal begaafd is. Als een van zijn patiënten wordt belaagd door ectoplasma uit een parallel universum en een ander onder zijn ogen als gevolg van vertwijfeling en angst zelfmoord pleegt, staat hij machteloos aan de zijlijn. De groep, ondertussen gedecimeerd door nog twee onverklaarbare dodelijke ongelukken, krijgt onverwachte steun uit journalistieke hoek. Het is voor een ieder evident dat zij op de huid worden gezeten door de geheime sekte van de crucifix 'Encrucijada'. De journalist wil daar in zijn krant van getuigen, doch hij is zich niet bewust dat de top van het bedrijfsleven is geïnfiltreerd door leden van de sekte, die hun geheimen niet wensen prijs te geven. Er gebeurt veel in deze strip van Sergio Bleda, maar van coherentie valt in dit eerste deel nog niets te bekennen. Alle ellendige gebeurtenissen worden ferm het hoofd geboden, maar van enige diepgang over het beleven van de werkelijkheid is geen sprake. De personages zijn sjablonen, komen niet tot leven en blijven steken in oppervlakkige holle frasen. Het verhaal heeft een open einde. Tekentechnisch is het allemaal een stuk aangenamer. De lijnvoering binnen de semi-realistische tekenstijl is ruig en stevig; dat maakt het album nog te verteren.