Recensies

Gemiddeld iedere vijf jaar een album is geen hoge productie. Toch is het al twintig jaar geleden dat Vittorio Giardino het eerste deel van deze reeks tekende. Dat deel - Hongaarse rapsodie (uitgeverij Mondria) - is inmiddels een verzamelaarsitem geworden. In 1986 en 1999 verschenen de tussenliggende delen. Rio de Sangre vertelt het verhaal van Max Fridman die op zoek is in het door de burgeroorlog geteisterde Spanje naar zijn vriend Guido Treves die hij tijdens een veldslag uit het oog is verloren. Fridman reist per auto in gezelschap van Claire Blon, journaliste, en enkele collega's van haar richting de rivier de Ebro. Onderweg worden zij geconfronteerd met de verschrikkelijke gevolgen van bombardementen en slachtingen. Onderwijl worden er achter de rug van Fridman om spelletjes gespeeld waar hij geen weet van heeft. Zo wordt hij heimelijk in de gaten gehouden door zijn chauffeur die geregeld rapport uitbrengt aan de geheime dienst. Tot welk doel dit dient en waarom Fridman eerder is beschoten, blijft voor de argeloze lezer echter onduidelijk. Het is meteen het manco van dit album. Het kent kop noch staart. Het lijkt absoluut noodzakelijk om de voorgeschiedenis van Max Fridman te kennen om de diepere bedoelingen en complotten van dit deel te kunnen begrijpen. Lezers die willen weten hoe het afloopt met Fridman zullen waarschijnlijk veel geduld moeten betrachten eer deel vijf wordt uitgebracht. De karakteristieke tekenstijl van Giardino kenmerkt zich door veel kleur, harde lijnen en het zodanig tekenen van de personages dat het lijkt alsof ze bijna op hun achtergrond zijn geplakt. Het geeft je het gevoel te kijken naar een film uit de jaren veertig waarbij de achtergrondschermen voorbij de stilstaande hoofdpersoon getrokken worden. Deze ogenschijnlijke nepstijl sluit echter naadloos aan bij de aan de ene kant trage dromerigheid en het aan de andere kant harde oorlogsrealisme van het verhaal. Giardino, Italiaan en tevens verantwoordelijk voor reeksen als Sam Pezzo en Jonas Fink, en Little Ego, een erotische oneshot, voelt zich klaarblijkelijk zeer op zijn gemak met deze techniek.