Recensies

Vader en zoon Huppen zijn een vast duo aan het worden. Na de tweede serie rond De torens van Schemerwoude en het album Bloedbanden in de reeks Getekend van Lombard ligt nu hun werkstuk Manhattan Beach 1957 voor. Yves, die zijn achternaam lijkt te willen vermijden door simpelweg met H. te signeren, werd in 1967, een jaar na zijn vaders debuut geboren. Na een start als tekenaar heeft hij zich toegelegd op een loopbaan als scenarist en dat lijkt geen verkeerde keuze. Manhattan Beach 1957 is een weemoedig verhaal dat vertelt over een tragische jeugdliefde waar de hoofdpersoon de rest van zijn leven niet van los is gekomen. Het is de herfst van 1976. Inspecteur John Haig leidt een lusteloos leven in Athens, een provinciestad in Missouri. Melancholisch overpeinst hij hoe zijn geliefde hem in 1957 ontschoten is. Niemand minder dan Elvis Presley is zijn geweten, zijn raadgever en uiteraard zijn muzikale held. John is een eenzaam mens maar de journaliste Helen is wanhopig verliefd op hem. In haar ziet hij echter niets meer dan een flauwe afspiegeling van zijn geliefde Daisy. John moet tussen het gepeins door een moordzaak oplossen. De ontmoeting met de moordenaar wordt hem fataal maar is in zekere zin een verlossing. Helen blijft ontroostbaar achter, maar John wordt in hemelse sferen verenigd met zijn eeuwige liefde. De Huppens verweven daarna het moordonderzoek in 1976 op knappe wijze met een tragische geschiedenis van 1957. Centrale vraag daarin is of Daisy als wees door haar rijke oom Vernon Walker is misbruikt, of een uiterst labiel meisje was die de dood van haar ouders niet te bovenkwam en al haar haat projecteerde op de man die haar in huis nam. De gelaagdheid van dit verhaal met al zijn dramatiek wordt ingevuld door de kleurschakeringen van monochroom grijs naar felle kleuren. Zoals vertrouwd is Hermanns fraaie tekenwerk buitengewoon filmisch van aard. Zijn directe inkleuring zorgt voor optimale sfeerbeelden. John blijft letterlijk een grijs personage waar het medaillon in hartvorm in alle duisternis knalrood blijft. Hermann kan zich daarnaast als tekenaar van harte uitleven in de weidse canyonpanorama's en desolate woestijnlandschappen. Yves H. laat het scenario prettig gedoseerd ontrollen. Zijn vermenging van heden en verleden is overtuigend. Bovendien blijft de lezer met een aantal intrigerende losse eindjes achter. Enig minpuntje is het slotakkoord waarmee het randje van sentimentaliteit overschreden wordt met een niet gewenst Hollywood-einde.