Recensies

'His name was always Buddy' zong David Bowie in 1973. Het jaar daarvoor werd Buddy Longway in het leven geroepen door schrijver/tekenaar Derib. Na het eerste verhaal volgden er nog vijftien, waarna het dertien jaar stil werd rond Buddy. En plotsklaps verschijnt, begeleid door een mooie promotiefolder, deel 17. 'Nu gaat Derib verder met de saga van woudloper Buddy Longway, waarvan de eerste zestien delen heruitgegeven worden. In vier nieuwe albums zal hij de reeks een besluit geven waarop door duizenden striplezers al dertien jaar wordt gewacht.' Ik behoor niet tot die verwachtingsvolle lezers. Ooit las ik het eerste deel, Chinook, waarbij mij enerzijds de voor een realistische western ongebruikelijke tekenstijl opviel (beetje Robbedoes, beetje Albert Uderzo, met vreemde kraaloogjes) en anderzijds het feit dat de held reeds in dit eerste deel zijn indiaanse geliefde vindt en er op de laatste bladzijden mee trouwt. Niet slim dacht ik nog, nu gaan ze samen een leuke keukeninrichting uitzoeken en is het afgelopen met het cowboyleven. Ik heb de verdere delen niet gelezen, maar blijkbaar heeft Derib kans gezien om Buddy met vrouw en kinderen dusdanige avonturen te laten beleven dat er zestien delen mee te vullen waren. En waarom niet, het is Harold Foster met Prins Valiant tenslotte ook gelukt. Ik was verrast door de tekenstijl in dit nieuwe verhaal. Geheel anders dan het oude werk, al is de verandering mogelijk geleidelijk gegaan. Het tekenwerk van de inmiddels 58-jarige Derib is realistischer, maar verre van spectaculair. De tekeningen lopen soms door tot de rand van de pagina, wat ik persoonlijk niet fraai vind. Verder storen mij de overdadige verwijzingen naar voorgaande delen. Tja, heruitgegeven, nietwaar? Het verhaal is niet onaardig maar vertoont weinig diepgang en is duidelijk geschreven met het oog op aansluiting op zowel het voorgaande als het volgende deel. Buddy trekt er op uit om een kudde paarden te zoeken. Zijn vrouw herinnert hem aan hun hoofddoel: het terugvinden van hun zoekgeraakte zoon. Indianenvriend Buddy komt vlak en braaf over en heeft erg veel geluk tegen de boeven. Derib voelt zich duidelijk betrokken bij alles wat de indianen in Amerika in de 19e eeuw hebben doorstaan. Hun geschiedenis is, ook in stripvorm, door velen te boek gesteld. Sommige verhalen kunnen niet vaak genoeg verteld worden. Maar een sterk thema maakt nog geen sterke strip.