Recensies

Als je dit album van Fabien Vehlmann en Matthieu Bonhomme oppakt, dan word je gelijk bekropen door de beklemmende sfeer die de prachtige omslag uitstraalt. Vluchtig door het album bladerend zie je alleen maar sombere plaatjes. En als je het kritisch bekijkt, kom je maar tot één plaatje in het gehele album waarop geen sombere kleuren te vinden zijn en dat is het allereerste plaatje; een plaatje met alleen blauwe lucht en witte meeuwen. Het verhaal over Jean-Baptiste Poulain, een huisonderwijzer, die op een afgelegen eiland de zoon van de Baron moet gaan onderwijzen, ontvouwt zich met veel vaart. Al snel na zijn aankomst wordt het lijk gevonden van de beoogde leerling. De gemoederen op het eiland raken verhit, want er zijn eerder moorden gepleegd. Het lijkt helemaal uit de hand te lopen als blijkt dat de Baron niet het slachtoffer, maar de moordenaar is. En wat voor een moordenaar; een met een gitzwart verleden. Jean-Baptiste Poulain wilde na de ontdekking van het lijk van de zoon van de Baron zo snel mogelijk het eiland weer verlaten, maar het eerstvolgende schip naar het vasteland, zou pas over een maand vertrekken. Dus hij zat gevangen. Omdat hij met zijn werk de zijde van de Baron had gekozen, richt de volkswoede zich eerst zelfs tot hem, maar tijdens een ontsnapping, doet hij een grote ontdekking. In een dramatische ontknoping komen verschillende verhaallijnen bij elkaar. Op de laatste pagina laat de onderwijzer - nu 'Heer der dolende zielen' genoemd - een opening voor een vervolgverhaal. Als dat in dezelfde sfeer kan worden afgeleverd als dit album, dan liever vandaag dan morgen. Want dit is verhalen vertellen. Prachtig!