Recensies

De doorlopende, krullende lijnen van Hanco Kolk maken er iets moois van, maar de grappen van Peter de Wit blijven toch nog wat onder het gebruikelijke niveau. We hebben het over de stroken van Single die al vanaf eind september 2000 te lezen zijn in Het Parool en sinds eind 2001 ook in Algemeen Dagblad. Het onderwerp is dan ook niet echt gelukkig gekozen. De dagstrip volgt het dagelijks leven van drie verpleegsters in een ziekenhuis. Jong en single, dat hebben ze met elkaar gemeen. Voor het overige zijn het eikaars tegenpolen. Het trio omvat Stella, een donkerharige sletterige schoonheid, Nienke, een sullig dikkertje en de naïeve, tobberige hoofdfiguur, de blonde Fatima, die zo op het eerste gezicht wel iets weg heeft van Susan Walker uit de BBC-sitcom Coupling. En dat ondanks - of misschien dankzij - Kolks gestileerde lijnenwerk - of komt het doordat er steevast maar één oog zichtbaar is? De rolverdeling is in ieder geval stereotiep en dat geldt ook voor de grappen. Doorgaans volgen die het vertrouwde scenario van de ouderwetse 'hunkerbunker', compleet met hitsige chirurgen, mislukte afspraakjes met mannen die maar op één ding uit zijn en de nodige katers achteraf. Na elk afspraakje blijft Fatima weer alleen en ongelukkig achter. Een oeroude thematiek, kortom, zij het lichtelijk aangepast aan de hedendaagse werkelijkheid. Op zijn best is de strip dan ook, wanneer de tijdloze speurtocht naar de prins op het witte paard wordt afgezet tegen de eigentijdse manier waarop die vorm krijgt. Het leukst zijn daarom zonder meer de vele terugvertaalde contactadvertenties, op de voet gevolgd door de confrontaties tussen Fatima en de stereotype lastige patiënt, de oude meneer Kwadijk. Het lijkt wel of, met de tekst, tegelijk ook het tekenwerk fraaier wordt. Alleen daarom al is het goed, dat de eerste negen maanden van de strip nu ook voor lezers van andere kranten toegankelijk zijn in een, overigens uitstekend vormgegeven boekwerkje. Leuk om aan iemand cadeau te doen.