Recensies

Lezen in de nieuwste aflevering van de reeks Soda is als het kijken naar een moderne politiefilm. De openingsscène staat bol van grof geweld en er vallen twee doden als de als predikant verklede inspecteur Soda genadeloos terugslaat wanneer hij hard wordt aangepakt door als predikant verklede schurken. De wetsdienaar komt niet schadeloos weg, want het akkefietje doet zijn moraal wankelen, zeker als het grote geld lonkt. Tien miljoen dollar. Dat biedt mogelijkheden. Weg! Het land uit. Als het intelligente plot van Tome even iets te theoretisch wordt, weet hij dit als een uitgekookte Hollywoodscenarist op te vangen met een actiescène. Als de actie te hard wordt, plaatst hij een subtiel stuk tedere liefde en erotiek. Kundig doseert Tome zijn stemmingen en sferen om tot een afwisselende cocktail van emoties te komen. Het enige dat mankeert zijn de slepende violen en snerpende trompetten om de juiste stemming ook via het gehoor bij het publiek op te wekken. De tekeningen van Bruno Gazzotti hebben tempo, stijl en humor en hadden ook de grafische versie van Die Hard V kunnen zijn. De voeten van Soda in de regen als uit de verte een auto opdoemt, de mobiele eenheid die door flarden traangas oprukt en de lieftallige glimlach van Soda's moeder als zij haar maffiavriendje uitzwaait zijn door de tekenaar met zorg in de compositie van het verhaal betrokken als vertel- en stijlmiddel. Het filmische geheel straalt een enorme professionaliteit uit. Tekeningen en verhaal stuwen elkaar op tot ongekende hoogte. Ook al komt inspecteur Soda zwaar gehavend en slechts gedeeltelijk succesvol uit de strijd, in artistiek opzicht zijn de inspanningen van deze wetsdienaar in alle opzichten geslaagd te noemen.