Recensies

Glénat lanceert een nieuwe collectie. De boeken hebben een gele rand en op de voorkant staat een klein geel driehoekje met een afbeelding van een passer en de tekst 'De zwarte loge'. Wellicht een verwijzing naar de Vrijmetselarij? Het motto van Honoré de Balzac in de schutbladen versterkt het mystieke sfeertje dat rond de albums hangt: 'Er zijn twee geschiedenissen, de officiële geschiedenis die van leugens aan elkaar hangt, en daarnaast de geheime geschiedenis, die de ware oorzaken van de gebeurtenissen vertelt...' Voor een verduidelijking van de motieven achter de reeks dient de lezer te surfen naar www.glenat.be: 'Ze (de auteurs) provoceren een beetje, en spelen met grote mythen, denkstromingen, geloven maar blijven altijd tolerant. De zwarte loge opent vergeten handschriften, peilt verlaten graven, wandelt in onbekende doolhoven of probeert oeroude raadsels te ontcijferen... Aan de rand van fantasie, esoterisme en filosofie, de Zwarte Loge kiest haar weg: die van esoterisme. Die van geheim en mysterie. Tussen schaduw en licht.' Geen voer voor nuchtere wetenschapsdenkers dus. Beide nieuwe boeken zijn historische verhalen waarin het christendom een belangrijke rol speelt. In De bewaker van de lans gaat een archeoloog in de Tweede Wereldoorlog op zoek naar de lans van Longinus. Dit wapen zou Christus in zijn laatste sterfuur verwond hebben. Adolf Hitler is er van overtuigd dat het de bezitter ervan oppermachtig maakt. Een verbeten speurtocht is het gevolg. De laatste profetie speelt zich af in de nadagen van het Romeinse rijk, wanneer het Christendom de klassieke godsdiensten verdrijft. De edelman Flavius betreedt het rijk der doden om de machinaties achter deze geloofsverschuiving te doorgronden. Bovendien wil hij zijn gestorven vrouw weer zien. Het eerstgenoemde boek doet sterk denken aan een stripbewerking van een nieuwe nog onverschenen episode van Indiana Jones, niet alleen vanwege de historische setting, de archeologische queeste en de bovennatuurlijke eigenschappen van het gezochte voorwerp, maar vooral door hoed die hoofdpersoon Laurent draagt en zijn avontuurlijke zwerftochten door oeroude gewelven. Schrijver Ferry heeft goed in de gaten dat je beter een goed idee kunt jatten dan zelf met een slecht idee te komen. Tekenaar Ersel is weinig origineel in de verbeelding van het verhaal, maar laat met zijn klassiek realistische stijl weinig steken vallen, waardoor het geheel vertrouwd aandoet als een aflevering van een goede reeks die al jaren loopt. Gilles Chaillet is ook niet bepaald een stilistische durfal, maar weet met een paar creatieve pagina-indelingen toch nog aangenaam te verrassen. Bovendien heeft hij zich uitgeleefd in prachtige stadsgezichten op het oude Rome. Ook het verhaal van Chaillet is iets origineler dan dat van Ferry, maar het doet wel denken aan de christelijke boodschappen van historische monsterproducties als Quo vadis en Ben Hur. Desondanks ontbeert het de ontwikkeling en de spanning van De bewaker van de lans. Dit leidt tot de voorlopige conclusie dat de verfrissende en gewaagde esoterische drijfveren achter De zwarte loge uiting lijken te vinden in beproefde Hollywoodconcepten en verzorgd, maar klassiek tekenwerk. Is dat erg? Niet als het een boeiend product als De bewaker van de lans oplevert dat de lezer aangenaam weet te verstrooien en te fascineren. Bij De laatste profetie is het een beetje vervelender, maar wellicht dat dit nog goed komt in het tweede deel als Flavius zich geplaatst ziet voor meer spannende uitdagingen en Chaillet nog meer uit zijn dak kan gaan bij de weergave van bovennatuurlijke en klassieke verschrikkingen.