Recensies

Fog is de eersteling van de veelzijdige kunstenaar Cyril Bonin (1969) die naast striptekenaar ook als videokunstenaar, beeldhouwer en poppenmaker actief is. Scenarist Roger Seiter (1955) is al veel langer in de stripwereld actief. Beiden zijn afkomstig uit Straatsburg.
De tumulus (Latijns voor grafheuvel) is een zeer overtuigend begin van de serie. De naam van de reeks lijkt ook goed getroffen. Mistig en mysterieus is het terrein waarin Scotland-Yarddetectives Molton en Harwood zich begeven in de onderbuik van Londen. Fog wordt verteld als een rijkgeschakeerd 19e-eeuws feuilleton waar persoonlijke verhalen en de moordzaken ingenieus door elkaar lopen. Seiter is historicus van huis uit en heeft zich terdege verdiept in het Londense universum van de laat 19e eeuw. Hij neemt alle tijd en ruimte om het verhaal te vertellen. Naast de moorden en het detectivewerk fileert hij de Londense upper class op subtiele wijze waardoor Fog veel meer diepgang krijgt dan een doorsnee album uit het genre. Londen wordt in de herfst van 1874 opgeschrikt door een reeks van bizarre moorden. De slachtoffers worden gedood door als Vikingen verkleden mannen die primitieve wapens als bijlen en bogen gebruiken. De motieven van de moordenaars blijven duister. Wel zijn alle slachtoffers uit de gegoede klasse afkomstig wat een enorme druk legt op het politieapparaat. Graves, een journalist van The Times, legt tenslotte de verbinding tussen de moorden en een kort daarvoor opengebroken Vikinggraf op de Shetland-eilanden. De runen bij dit graf vermelden dat de Vikingbroers Jön en Haakon 1000 jaar geleden verraderlijk om het leven zijn gebracht en dat zij zich eens op vreselijke wijze zullen wreken. Tijdens de overtocht naar Londen verdwijnen de lijken op mysterieuze wijze. De inspecteurs Molton en Harwood van de Yard worden onder grote druk van hun chef gezet om de zaak op te lossen. Hun positie lijkt vrij hopeloos, zij onderzoeken de moordgevallen zonder een moment zelf het initiatief te kunnen nemen. De zaak lijkt voor hen vooralsnog vrij hopeloos. Bonin heeft het doordachte scenario prachtig uitgewerkt. Zijn Londen is grauw, vol monochrome kleuren en gehuld in een permanent duistere sfeer. Hij slaagt er volledig in om zijn tekeningen en kleurgebruik aan te passen aan de sombere stemming. Ook zijn figuren zijn prachtig getroffen met hun minimalistische mimiek en afstandelijkheid. Fog heeft de potentie om tot een niveau als dat van de strip Samber van Bernard Hislaire te kunnen uitgroeien. Hopelijk komen de Nederlandse vervolgen snel op de markt want in Frankrijk is men reeds toe aan deel 3.