Goede cartoons roepen een emotie op. Ze maken kwaad, laten je grijnzen, glimlachen, tegenpruttelen, kortom ze doen iets. Elke dag een goede cartoon maken, is maar weinigen gegeven. AAaRGh, artiestennaam van de Belg Mario de Koninck, hoort niet tot die categorie. Aan de tekeningen ligt het niet. Met een paar lijntjes en in heldere kleuren tekent hij zijn mannetjes en vrouwtjes. Ze hebben relatief grote hoofden. Niet zo gek, want de meeste figuren hebben een functie als pratend hoofd. De teksten zijn nodig om duidelijk te maken waarover de tekening gaat. De figuurtjes reageren in hun dialogen op iets dat in het nieuws is, van fileprobleem tot werkloosheid, van hittegolf tot Al-Qaida. Helaas zijn de dialogen zelden spits. De meeste gesprekjes zijn gezocht, te flauw om grappig te zijn, of net niet absurd genoeg. Op elke dubbele pagina staan drie of vier cartoons. Een thematische indeling ontbreekt. Waarom cartoons bij elkaar staan is onduidelijk. Een strengere selectie had geholpen, nu lijkt gekozen voor kwantiteit. In een interview (?) achterin zijn boekje erkent Mario de Koninck dat niet al zijn cartoons goed waren. Maar als je er uit de oogst van een jaar liefst tweehonderd selecteert voor een bundeltje, dan ben je wel erg overtuigd van je eigen product. En het ziet er naar uit dat het hier niet bij blijft. Mario heeft zijn boekje een volgnummer 1 meegegeven.