Waar komen de sprookjes vandaan?
Scenarioschrijver Philippe Bonifay probeerde een antwoord op deze vraag te geven door zich te verdiepen in de levens van de auteurs: Charles Perrault (Blauwbaard), de gebroeders Jacob en Wilhelm Grimm (Sneeuwwitje) en Carlo Collodi (Pinokkio), en schreef op basis daarvan nieuwe scenario's voor de collectie Waar sprookjes vandaan komen. Daarna heeft hij voor elk album een andere tekenaar aangetrokken. Zo krijgt het Blauwbaard -verhaal, geschetst door Stéphane Duval, twee hoofdpersonen, de tweelingbroers Jean en Marc. Deze geschiedenis vangt aan in het door de pest geteisterde Parijs van de veertiende eeuw. De twee verliezen hun hele familie aan deze moordende epidemie. Marc raakt door een ongeluk vreselijk verminkt en groeit uit tot een waar monster die de vele vrouwen van zijn knappe broer vakkundig uit de weg ruimt. De verhaallijn wordt steeds onderbroken door de gesprekken die de auteur, Perrault, met zijn vroeg gestorven tweelingbroer voert. Deze voegen in het geheel niets toe en komen de leesbaarheid bepaald niet ten goede. Sneeuwwitje, treffend neergezet door Fabrice Meddour, is de treurige geschiedenis van een rondreizend circus. De ambities van Ottavia, de femme fatale van het gezelschap, reiken verder dan dit pauperbestaan. Wanneer ze een rijke weduwnaar en diens dochter Otillie ontmoet, grijpt ze haar kans. Ze steekt de woonwagens in brand en trouwt de welgestelde aristocraat. Net als in het klassieke sprookje terroriseert Ottavia haar stiefdochter. Ook de andere medespelers zijn van de partij: de jagers, de zeven dwergen. Evenals in Blauwbaard wordt het verhaal verteld door de oorspronkelijke auteur, Wilhelm Grimm. Zijn tussenkomst is echter veel minder en deze doet geen afbreuk aan het geoliede scenario. Ten slotte Pinokkio, hiervoor is tekenaar Thibaud de Rochebrune aangetrokken. Deze kwijt zich voorbeeldig van zijn taak, met name de interieurs van het Parijse operagebouw zijn spectaculair weergegeven. Het verhaal gaat over de jonge Louise, het geadopteerde dochtertje van Gaston, de conciërge van de Opera van Parijs. Deze zou de Italiaanse journalist Carlo Collodi hebben geïnspireerd tot het schrijven van Pinokkio. Het scenario van Philippe Bonifay is niet bijster sterk en de vele droomsequenties doen afbreuk aan de vaart van het verhaal. Jammer want het schitterende tekenwerk van De Rochebrune had beter verdiend.