De bejaarde striptekenaar Jules Feiffer heeft zijn laatste kunstwerk opgedragen aan zijn inspiratiebronnen, zoals Milton Caniff, Will Eisner, Dashiell Hemmett (The Maltese Falcon), Raymond Chandler (The Big Sleep) en John Huston. Hij is vooral geraakt door de pulpmagazines uit het interbellum. Zijn experimenten met tekenstijlen geven hem de mogelijkheid zich als tijdloos te profileren. Zijn cynisme en zwartgalligheid komen naar voren in de kettingrokende en zuipende detective, die niet in staat is de reeks intriges om hem heen op te lossen. Zijn secretaresse Elsie ziet haar baas verdwalen in de mist. Het hard-boiled drama wordt gedragen door dit slimme type, dat al observerend een reeks aanslagen weet te pareren. En passant levert zij een tour de force bij het opvoeden van haar puberende dochter. Feiffer denkt en tekent in fragmenten, schetsmatig in potlood, gedeeltelijk afgewerkt in inkt. Sobere grijs/groen- en bruintinten geven dit als grafische roman in de markt gezette stripverhaal een extra gelaagdheid, die de oude kunstenaar met sardonisch genoegen heeft aangebracht.