Benjamin von Eckhartsberg en Thomas von Kummant bewerkten de fantasy-romans Kroniek der onsterfelijken met W. Holhlbein al op succesvolle wijze. Met Gung Ho lijken ze de lat nog wat hoger te leggen en is het Duitse duo rijp voor de doorbraak naar een groot publiek. Een post-apocalyptisch landschap als uitgangspunt mag niet bijster origineel worden genoemd, maar het wordt hier zeer bekwaam uitgewerkt. De pubers Zack en Archer Goodwoody worden wegens wangedrag uit het stedelijk weeshuis overgeplaatst naar Fort Apache, een geïsoleerde enclave in een vijandige wereld, ergens in Europa. Het fort is genoemd naar de gelijknamige rolprent van John Ford uit 1948 waarbij de getoonde moed en doorzetting van de manschappen als voorbeeld dienen. De titel van de serie Gung Ho verwijst daar ook naar want is Amerikaans slang, overgenomen uit het Chinees, dat staat voor teamgeest en enthousiasme tussen gelijkgestemden. Eigenschappen die nodig zijn om je staande te houden in Fort Apache. In de kleine gemeenschap van 400 zielen broeit het door onderling wantrouwen, pesterijen, corruptie en het gevecht om de macht. Eigenlijk is de vijand, een moordachtige apensoort, Rippers geheten, de enige bindende factor binnen de gemeenschap. Von Eckartsberg neemt in dit eerste van vijf delen alle tijd om de lezer vertrouwd te maken met de microkosmos van het fort en introduceert de moorddadige vijand pas op het einde, als je het al niet meer verwacht. Het tekenwerk van Von Kummant is krachtig; personages en landschappen worden overtuigend neerzet in een geheel eigen stijl. Hij maakt geen gebruik van contouren maar is een meester in het kleurgebruik en door die vele kleurvakken wordt een aangename dieptewerking bereikt. Sommige stroken lijken hierdoor prachtige animatie-stills.