Onderweg naar Bressant ziet gezagvoerder Kappie van sleepboot de Kraak plotseling een heer op leeftijd, die in een roeibootje vergeefse pogingen doet het hoofd boven water te houden. Nadat de drenkeling, professor Quintus Weetveel, aan boord gehesen is, hoort Kappie diens verhaal. De prof is erachter gekomen dat een proef met zeewier totaal uit de hand gelopen is: het groeisel voedt zich met alles wat het tegenkomt , waarbij het zich ook nog eens in hoog tempo vermenigvuldigt. De enige, die aanvankelijk niet ongerust is, blijkt de maat te zijn. Vol verve werkt hij aan zijn hobby, het inplakken en sorteren van prentbriefkaarten. Dit werkt Kappie op de zenuwen, zodat hij de lijmpot overboord gooit. Een daad die vergaande gevolgen zal hebben! Het plot van Eiso Toonder is in dit 140e Kappie-verhaal simpel: een doorgedraaide geleerde die er alles voor over heeft om macht te verwerven. Een thema dat in de dagstrips van Marten Toonder veelvuldig voorkomt. Het is in dit verhaal de naïeve maat, die bij de lezers een glimlach weet op te roepen. Het tekenwerk van Piet Wijn is in dit op een na laatste Kappie-verhaal van ongeëvenaarde klasse. Nadat hij een goed jaar eerder afscheid had genomen van de dagstrip Koning Hollewijn, tijdens het werken aan dit verhaal de dagstrips Panda en Kappie onder zijn hoede had, en voor Prinses aan nieuwe avonturen van Puk en Poppedijn werkte, blijft het verbazingwekkend dat zijn werk altijd zo kwalitatief constant is gebleven! Het is opmerkelijk dat er in het colofon van deze uitgave, die ook als luxe editie leverbaar is, fouten geslopen zijn ondanks de zware (tekst)redactie. Het verhaal kent immers 57 stroken in plaats van vermelde 59. Ook vond de publicatie in Het Vaderland plaats van 27 maart 1972 tot en met 3 juni van dat jaar in plaats van de vermelde tijd in 1970.