Het thema dat auteur Jean-Christophe Chauzy opvoert is oud maar desalniettemin zeer interessant. Wat doen extreme omstandigheden met de gemoedstoestand en het gedrag van de mens? Chauzy schetst het verhaal van moeder Marie die op het punt staat haar twee kinderen, Jules en Hugo, terug te brengen naar haar man, die haar zojuist bedrogen heeft, na een vakantie in de bergen. Net als ze nog één dag nodig heeft om de boel aan de kant te ruimen in een bergchalet en de kinderen in een nabijgelegen dorpje logeren, slaat er een enorm noodweer toe en doet een aardbeving zijn gruwelijke werk. Toegangswegen raken versperd, er is geen stroom meer, noodhulp laat opmerkelijk lang op zich wachten en het lot van de kinderen en dat van hun oppassers is ongewis. We zien moeder Marie kampen met alle dilemma's die je in zo'n situatie maar kunt verzinnen. Hoeveel risico's neem je, moet je wachten op hulp of zelf op onderzoek uitgaan? En tot op welk moment gedraag je je met alle waarden en normen die je hebt? Als de omgeving tot een apocalyptisch landschap is getransformeerd en de behoefte aan basisvoorzieningen alleen maar is toegenomen, komt de gehele dorpsgemeenschap in opstand en moet ook het gezin zijn toevlucht nemen tot handelingen die het normaal niet zou verrichten. Chauzy kennen we in het Nederlandse taalgebied van de serie Clara (drie delen), twee delen van Van nature uit en twee one-shots in de reeks Kaliber van Casterman. Zonder veel omhaal toont hij leed en verdriet, waarbij het verhaal leest als een trein. In deel twee volgt de definitieve afloop.