Vuilnis. We produceren het met z'n allen in uitpuilende hoeveelheden en verwachten dat de overheid het wel even komt ophalen. En als er iets blijft liggen, beklagen we ons luidruchtig. Alsof we niet zelf verantwoordelijk zijn voor alle rotzooi die we weggooien. Klinkt dat een beetje boos? Nou, bij lange niet zo boos als Derf Backderf in zijn grafische roman Trashed. In ruim 250 pagina's stort hij eindeloze bergen vuilnis over de lezer uit, bedoeld om het rotwerk van vuilnismannen te belichten - maar bovenal de keerzijde van onze ongebreidelde wegwerpcultuur. John 'Derf' Backderf (1959, Richfield, Ohio) is een lekker tegendraadse verhalenverteller. Wereldfaam verkreeg hij met Mijn vriend Dahmer, waarin hij als oud-klasgenoot de schuchtere schooltijd schetst van de latere seriemoordenaar Jeffrey Dahmer. Een tegendraads verhaal, want zijn begripvolle benadering gaat lijnrecht in tegen het sociaal wenselijke. Wat dat betreft is een verhaal over vuilnis een stuk minder controversieel, maar ook ditmaal spoort Derf aan tot nadenken. De vanzelfsprekendheid van ons opgehaalde huisvuil kun je niet beter belichten dan door mee te lopen met een vuilnisman. Backderf putte uit zijn eigen ervaring, dus heet de hoofdpersoon J.B. Samen met collega Mike staat hij dagelijks op de vuilniswagen en maakt alles mee: van rotweer, maden en boze bewoners tot aan de tragiek van executieverkopen, waarbij een complete huisraad (inclusief dozen met familiefoto's) bij het grof vuil belandt. Daarnaast heeft J.B. uiteraard een dictatoriale baas die weinig oog heeft voor de menselijke maat. Al met al is Trashed een weinig opbeurend, zelfs ontmenselijkend boek. Niet alleen is de wereld van de vuilnisman hard en rauw, maar Backderf doorspekt het verhaal bovendien met sombere cijfers en beschouwingen over de grenzeloos groeiende berg afval op onze aardkloot. 'Je moet de economie zien als een gigantisch spijsverteringskanaal', zegt J.B. ergens achterin het boek. 'Wij staan hier aan het poepgat van de vrije markt om het allemaal op te ruimen.' De kwaliteit van dit boek is dat deze confronterende boodschap hard binnen komt. Daar helpt ook het grove, soms wat al te simpele tekenwerk aan mee. Wat je hooguit mist is een persoonlijke noot: we zien hoofdpersoon J.B. welgeteld één keer flirten met een meisje, maar verder lijkt hij geen persoonlijk leven te hebben. Doordat Backderf de karakters niet echt uitdiept, blijft Trashed als vertelling toch een beetje aan de oppervlakte van de beerput.