Op het internet is er weinig over te vinden maar op de achterzijde wordt het gelukkig uitgelegd. Een 'rag racer' is, letterlijk uit het Engels vertaald, een voddenracer. Een type motorrijder dat weinig talent of middelen tot zijn beschikking heeft. In tegenstelling tot het bekende dragracing gaat het bij deze bikers ook niet om het winnen, althans niet om het winnen in een snelheidsrace van één tegen één. Philippe Madou, die met dit album zijn debuut maakt in de Nederlandstalige stripwereld, is overduidelijk zelf een biker of motard gezien de kennis die hij in de strip over motoren en hun berijders prijs geeft. Op komische wijze beschouwt hij het wereldje tot in het absurde en perverse. De motorrijders van Madou hebben allemaal hun onhebbelijkheden; ze zijn agressief, patserig, overmoedig, competitief of drammen maar door over hun hobby. De één-paginagrappen zijn niet allemaal even leuk en Madou hanteert ook nog eens een nadrukkelijke lijnvoering. Die dikke lijnen met vaak schreeuwerige kleuren, een vette lettering en het baldadige taalgebruik maken de strip op den duur vermoeiend. De leukste grappen zijn eigenlijk die grappen die niet te diep op het motorrijden ingaan. Iemand die bij voorbeeld een motor wil kopen die een grasmaaier blijkt te zijn. Of het verschil tussen een nieuwe motor kopen in 1973 en 2014: bij de laatste, volledig elektronische gestuurde motor krijg je er een dikke pil als handboek bij. Motorrijden is al vaker het thema van stripseries. Denk aan De Brozems, Motor Boys, Joe Bar Team en Julie Wood, maar Rag racers is wel de serie met de meest ingevoerde kenner uit het wereldje.