In Heimat - Terug naar het land van herkomst gaat Nora Krug na hoe haar Duitse familie zich had gedragen in oorlogstijd. Duitsers waren daders, geen slachtoffer, was haar op school ingepeperd. Daar was ze het hartgrondig mee eens. Toch had ook haar familie geleden. Een oom was als jongvolwassene gesneuveld en een andere oom raakte vermist aan het Oostfront. Thuis werden de dode familieleden gemist; over de oorlog werd niet gesproken. Krug dook in dit familieverleden. Het boek staat vol foto's, brieven en schoolschriftstukjes die de auteur vond in schoenendozen, kastlades en op zolders van haar eigen familie. Daarnaast plaatst Krug stukken en snapshots, die ze opspoorde in archieven en kocht op rommelmarkten. Zo koppelt ze de persoonlijke geschiedenissen aan grote gebeurtenissen. Elke pagina is anders opgemaakt. Krug speelt met teksten, vormen en kleuren. Ze tekent, schildert, maakt collages, laat haar lezers puzzelen, en speelt met oer-Duitse producten als Hansaplast - bedekt elke wond, maar doet pijn als je de pleister er af trekt, en Uhu - lijmt alles, maar barsten blijven zichtbaar. Door haar aanpak is Heimat meer dan zomaar een Duitse familiegeschiedenis. Ze geeft inzicht in wat gewone Duitsers, zoals haar familieleden, die geen overtuigde nazi's waren, deden of nalieten. Krug rapporteert over wat ze tegenkomt, zonder tot conclusies te komen. Datzelfde deed filmmaker Edgar Reitz, in de jaren 1990 in zijn Heimat-trilogie over de geschiedenis van de familie Simon uit een denkbeeldig dorpje Schabbag in de Duitse Hunsrück in de 20e eeuw. Reitz' Heimat was fictie, Krugs Heimat is verpletterende non-fictie.