Het is een even tragisch als legendarisch figuur: Geronimo (1829- 1909), opperhoofd van de Chiricahua-Apaches, de indianenstam die een nomadebestaan leidde in gebieden van wat nu de Amerikaanse staten Arizona en New Mexico, en de Mexicaanse staten Chihuahua en Sonora heten. Omdat ze rond 1850 de 'vooruitgang in de weg stonden', raakten de Chiricahua-Apaches in een oorlog verwikkeld met zowel Amerikaanse als Mexicaanse autoriteiten. De afloop is een noodlottige. Schuift Geronimo eerst nog op van medicijnman naar de rang van krijger, uiteindelijk gaat hij de boeken in als leider van een volk dat volledig wordt gedeporteerd en 27 jaar, van 1886 tot 1913, in gevangenschap doorbrengt, ver verwijderd van de heilige grond van zijn voorvaderen. De beklagenswaardige destinatie inspireerde scenarist Matz (Alexis Nolent) tot een wild galopperende karakterstudie van een moedige indiaan die tegen wil en dank in opstand komt en een bloedige wraakexercitie op touw zet. En dat is Matz uitstekend afgegaan, niet in de laatste plaats geholpen door de rake en niets verhullende tekeningen van Jef (Jean-François Martinez). De schetsen roepen herinneringen op aan het werk van 'Bloody Sam' Peckinpah, de Amerikaanse cineast aan wie we gewelddadige westerns - bijvoorbeeld The Wild Bunch (1969) - te danken hebben en aan wie regisseur Quentin Tarantino schatplichtig is. Dan weet je het wel. Geronimo concentreert zich op de strijdersjaren van Goyahkla (Apache-naam voor 'hij die geeuwt' en waarvan nom de guerre Geronimo een verbastering is), vanaf het moment dat zijn familie wordt uitgemoord door Mexicaanse soldaten tot zijn overgave in 1886 aan het Amerikaanse leger. Detail: er is een troepenmacht van vijfduizend man nodig om 36 guerrilla-Apaches tot de orde te roepen. Waar gaan we dat in de jaren 1960 nog meer horen? Matz, een Fransman tenslotte, heeft zijn huiswerk gedaan. Geronimo is een accurate one shot over een gitzwarte periode in de Amerikaanse geschiedenis, een uitgave die de VS andermaal herinnert aan hun bezwaarde erfenis tegenover Native Americans, om het woord slowmotion-genocide te vermijden. En hoe actueel is dat?