De Canadees Yvon Roy kreeg een zoontje dat autistisch bleek. Hij maakte een realistische strip over hoe hij het verdriet daarover verwerkte. Maar zijn verhaal laat vooral zien hoe hij dwars tegen alle adviezen in, om autisten zekerheid en regelmaat te bieden, zijn kind aanzette om te leren omgaan met onverwachte zaken en nieuwe contacten. Roy neemt het kind veel mee naar buiten om samen te sporten, te kamperen of in de sneeuw te spelen met andere kinderen. 'Het gaat voorbij', benadrukt Roy als zijn zoontje Olivier schrikt van een onverwacht geluid, bang is voor pluisjes of schaduwen. Het wordt een mantra die Olivier leert om te relativeren en op die manier helpt te overleven. Dat het jongetje autistisch is, is niet direct te zien, omdat hij geleerd heeft anderen in de ogen te kijken en gewapend is met standaardzinnetjes als iemand hem aanspreekt. Kort na de geboorte van Olivier scheiden zijn ouders. Of de handicap van het kind daarin een rol speelt, blijft onduidelijk. Roy en de moeder op afstand delen de zorg voor Olivier. Wonderlijk is dat geen enkele professionele hulpverlener Roy probeert te corrigeren, of zelfs maar probeert te overtuigen van het nut van de standaard (bewezen effectieve?) aanpak van autisten. Kleine overwinningen is een vriendelijk verhaal over hoe een gescheiden vader zich stort op de opvoeding van zijn autistisch kind: een handicap volgens zijn vader, maar geen reden hem als een kasplantje te beschermen.