Het noodlot slaat toe in een doorsnee Hollandse buitenwijk. De ellende begint nadat Jonas van de Geest, lid van het garagebandje In Holland Suburbia, iets bijzonders ziet boven de rijtjeshuizen. Hij belt zijn kompanen en hoort een ijselijke kreet. Een vallende schijf rukt op dat moment een arm af van de keyboardspeler. Politie-inspecteur Harrie Kleijn gaat op onderzoek en ontdekt dat de toetsenist werd getroffen door een afsluitdeksel dat afschoot van een kilometersdiep boorgat op een onbebouwd landje in de wijk. Drie maanden later wordt Jonas levenloos in een voortuin aangetroffen, door een lokale wietteler. Kleijn spreekt met wijkbewoners en heeft zo zijn vermoedens. Onduidelijk blijft hoe Jonas stierf. Was zijn dood een ongeluk, of is hij vermoord? En zo ja, wie is dan de dader? Had hij te veel gezien van de drugshandel, de hekserij of moest er eer gewroken worden? En is er een verband met de in een opblaasbadje verdronken kat of de verdwenen chihuahua? Guido van Driel heeft opnieuw een tot de verbeelding sprekend spannend verhaal gemaakt, dat meer vragen oproept dan antwoorden geeft. Is Harrie Kleijn gebaseerd op het hulpje van de (foute) Duitse commissaris Derrick? Welke rol speelt de muziek van Syd Barrett, een van de oprichters van Pink Floyd? De tekenaar heeft zich laten inspireren door getuigenverklaringen over ufo-waarnemingen op Youtube. Verschillende wijkbewoners zoeken in de strip een eigen verklaring daarvoor. Van Driel gebruikt veel donkere kleuren en zoomt in op gezichten; naast tekenaar/scenarist is hij ook filmregisseur. In dit eerste deel van In Hollandia Suburbia gaat het om de keten van merkwaardige gebeurtenissen, niet om de verklaring daarvoor. Mogelijk komt er een antwoord in het slotdeel. Echt waarschijnlijk is dat niet. Van Driel koestert het onverklaarbare.