Recensies

Nooit gedacht dat bijvoeglijke naamwoorden verlammend kunnen werken. 'De eeuwige berg, gehate vijand, talloze gevaren, bittere strijd, jonge moedige krijger, wanhopige poging.' Zomaar een selectie uit de wervende tekst op de achterkant van deze nieuwe Arboris-uitgave. Dat moet wat zijn! Het genre is heroic fantasy, net als Elfquest van dezelfde uitgever, en het verhaal is van alle tijden: van de Griekse oudheid via de kruistochten en de grote ontdekkingsreizen naar Star Trek. Het is de queeste in dienst van het eigen volk, op zoek naar wat er voorbij de horizon te vinden is. Dit is nog maar het eerste deel uit een nieuwe serie van schrijver/tekenaar Ken Broeders, bekend van Tyndall. Op de internetsite van Arboris is reeds een uitgebreide beschrijving van de hoofdpersonen te vinden, alsmede een verklarende woordenlijst. Als de serie aanslaat zie ik er nog wel een bord- of kaartspel van verschijnen. De hoofdpersonen behoren tot een dwergvolk, dat bedreigd wordt door een oorlogszuchtig ras met monsterlijke bondgenoten. Ken Broeders werkt hier visueel met een mooi contrast tussen de compacte dwergen en de groteske monsters met slingerende ledematen. Over het verhaal zal ik het verder niet hebben. Koningen, hogepriesters, krijgers, verliefde jongelingen, het zit er allemaal in. Voor jongere lezers zal de barre tocht van de jonge dwerg Demer zeker aantrekkingskracht hebben en het centrale thema biedt veel mogelijkheden voor de toekomst. Zelf beleef ik meer plezier aan de tekeningen. Broeders heeft zijn werk zelf ingekleurd en dit leidt, ondanks de bloeddorst in het verhaal, tot een sprookjesachtige sfeer in blauwgrijze tinten, met prachtige sneeuwlandschappen, woeste rotspartijen en mysterieuze vergezichten. De bladspiegel versterkt soms de verstilde sfeer en anderzijds de dynamiek van een middeleeuws aandoend strijdtoneel. Ken Broeders tekent zijn monsterlijke wezens in de dynamische maar onwaarschijnlijke verhoudingen die je ook ziet in de Amerikaanse (Image-)comics van de jaren '90. Dit brengt mij bij een kritiekpunt: in mijn optiek moeten de tekeningen, hoe artistiek of gedetailleerd ook, het leesritme van een avonturenstrip niet verstoren. Het betere tekenwerk laat zowel oppervlakkig 'beeldlezen' als gericht visueel genieten toe. Ken Broeders heeft die balans nog niet helemaal gevonden.