Conquests is een vijfdelige serie over de zoektocht van de laatste aardse bewoners die elders in het universum een plekje zoeken dat nog bewoonbaar is en daardoor koloniseerbaar. De avonturiers gebruiken hiervoor een vloot van ruimteschepen. De omgeving is hard en slechts op overleven gebaseerd maar af en toe zijn er nog resten van empathie en solidariteit waarneembaar. In het eerste deel Islandia, op scenario van Jean-Luc Istin en met tekenwerk van Zivorad Radivojević, wordt Oberluitenant Kirsten Konig na een zogeheten cryoslaap van dertig jaar tot leven gewekt door haar superieuren. Het ruimteschip waar ze zich in bevindt nadert de ijzige planeet Islandia, een plek die slechts bewoond wordt door zwijgzame, drievingerige wezens. Aan Kirsten de taak om contact te maken met deze op het oog primitieve stammen. De dialoog dreigt al snel te ontaarden in geweld van beide kanten. Scenarist Istin weet de spanningsboog aardig gespannen te houden en dat is knap voor een album van 80 pagina's. Er is ruimte voor eigen interpretatie. Zo hebben de kolonisten Noorse en Duitse namen en de uniformen refereren naar het Duitse verleden met hun ijzeren kruizen en typerende Duitse helmen waardoor het begrip Lebensraum wellicht een nieuwe dimensie krijgt. Radivojevic houdt van gladgestreken tekeningen en maakt van Kirsten een gepolijste vrouw. In volle wapenuitrusting lijkt ze nogal op de beroemde en heroïsche afbeelding van Jeanne d'Arc door Jean Auguste Ingres. Deluvenn is als tweede deel thematisch in veel opzichten van hetzelfde laken een pak maar wordt wel een stuk rauwer uitgevoerd. De kleuren lijken van roest, de tekeningen van Bertrand Benoît zijn spontaner en alles bevindt zich in slechte staat. De protagonist Indris raakt op de planeet Deluvenn in contact met mysterieuze reuzeninktvissen als de enige bewoners. Indris is een getroebleerd persoon en zit zo vol agressie dat hij voortdurend voortdendert als een ongeleid projectiel. Het leidt tot een scenario van Nicolas Jarry met de nodige wendingen en wonderlijke ontsnappingen. Minpunt van beide verhalen is de ronduit krakkemikkige vertaling.