Een goed jeugdboek is automatisch ook een goed boek voor iedereen (andersom is dat om allerlei redenen moeilijker). Striplezers zullen dan ook genieten van Jane, de vos & ik, een prentenboek annex stripverhaal van het Canadese duo Fanny Britt (1977, scenario)
en Isabelle Arsenault (1978, illustraties), en vertaald uit het Frans door Arend Jan van Oudheusden. Voor ons onbekend, maar in Canada gelauwerd, Britt als toneelschrijfster en Arsenault met onder andere de Joe Shuster Award voor strips, genoemd naar de tekenaar van Superman, immers ook Canadees van geboorte. Hoofdpersoon is Helene, die door haar vroegere vriendinnenclubje gepest wordt. Geen bijster origineel maar helaas wel een actueel thema, en sterk gevisualiseerd. De paginas waarin Helene gepest wordt, zijn in krasserige, grauwe tekeningen uitgevoerd, met het kille effect van de klassieke droge naald-techniek van bijvoorbeeld Rembrandt. In gevoelige, sobere lijnen zien we de pesterijen oplopen ('Helene weegt 98 kilo', 'ze stinkt'). Het achterbakse geroddel sluipt het zelfbeeld van Helene binnen totdat ze het uiteindelijk zelf gelooft. Als ze op de weegschaal staat, zien wij een gewoon meisje, zij ziet een worstje. Maar in kleurige, Brecht Evens-waardige waterverfprenten zien we Helene''s vluchtheuvel: zij leest Jane Eyre, negentiende-eeuwse succesroman van een van de Brontë-zussen over een eenzaam weesmeisje dat haar kont wél redt. Wanneer Helene dan op schoolkamp (aanvankelijk uiteraard de ultieme hel) eerst een vos en dan een andere eenling ontmoet, die overal lak aan heeft, heeft ook zij, net als Jane zichzelf overwonnen. Echt een boek om na eerste lezing nog eens door te kijken (zoekopdracht: waar komt de vos voor het eerst om de hoek kijken), en dan misschien cadeau te doen?