Met Dragman prolongeert Steven Appleby zijn inmiddels illustere carrière als onderzoeker van de mannelijke psyche. Waar deze Engels-Canadese radio- en stripmaker rond 2001 bekend werd in Groot-Brittannië en Duitsland met strips over zijn 'normale' leven - Steven Appleby's Normal Life - vliegt hij het onderwerp normaliteit nu vanuit de andere richting aan. Dat wil zeggen, waar hij eerst liet zien dat het normale allesbehalve normaal is, onderzoekt hij met Dragman hoe in het uitzonderlijke het alledaagse schuilgaat. Dragman is, zoals de titel doet vermoeden, een superheldenstrip. Wat bijzonder is aan de superheld in kwestie is dat hij de kracht om te vliegen enkel krijgt wanneer hij zich als vrouw verkleedt (drag: door een man gedragen vrouwenkleding). Hiermee is de thematiek van deze superheldenbeeldroman (gender)identiteit. Voorts kent deze grafische roman eigenlijk alle kenmerken van klassieke superheldenverhalen, zoals gehannes rondom een verborgen identiteit, stress rondom dubbellevens, superschurken en sidekicks. Omdat Appleby dit soort vaak zwaar aangezette story beats naar de dragwereld transponeert, weet hij de thematieken in de superheldenstrip met wat meer reliëf te bespreken. Met Dragman probeert hij de spanningen rondom het fenomeen drag via het archetype van de superheld aan te snijden. Dit is zowel de grote kracht als de zwakte van Dragman. Deze strip is op zijn sterkst wanneer Appleby met humor en een scherpe kijk op gezinsdynamiek beschrijft hoe en vooral ook waarom Dragman probeert zijn beide levens uit elkaar te houden. Hij is echter op zijn zwakst in het overvloedig gebruik van metaforen om de grote onderwerpen van zijn verhaal te behandelen. Zo wordt bijvoorbeeld zelfactualisatie ('het beste uit jezelf halen') een superkracht en zijn zielen niet alleen tastbaar, maar ook verhandelbaar. Als lezer raak je soms verstrikt in alle dubbele betekenissen en word je naar een punt gedreven waar ofwel alles iets betekent, of alles niets. Op de momenten dat alles klopt is Dragman een fijnbesnaarde bespreking van de manier waarop we allemaal in ons leven dubbelrollen spelen. Op de momenten dat Appleby zijn hand overspeelt is de strip echter een ietwat potsierlijke poging om over te veel dingen tegelijk iets te zeggen.