Recensies

Wat is er toch met het moeras in Hillkirk? Spookt het er? Heerst het kwaad er? De Schotse detective Mick Mac Adam wil er het fijne van weten. De onthoofde minnaars, een mix van fantasy en historische fictie, speelt ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Na een alarmerend telegram reist Mick van Londen per trein van Londen naar Hillkirk, waar hij in zijn prille jeugd op een kasteel woonde. Op een kwade dag verdwenen zijn ouders spoorloos in een aanpalend moeras. Twintig jaar later doen de nieuwe kasteelbewoners een gruwelijke ontdekking: ze stuiten op twee onthoofde skeletten aan de rand van het moeras. De Schotse speurder is zo bezig met zijn eigen geschiedenis dat vrijwel alles wat zich in en om de trein afspeelt hem ontgaat. Wat moeten tientallen soldaten en een journalist van een roddelblad in Hillkirk? Mick snapt het niet, maar gaat niet op onderzoek uit. Kort voor aankomst is er een incident. Even later begeeft een brug het en stort de trein in een rivier. Toeval? Mick krabbelt op de kant, redt een jonge medepassagier en reist door naar het kasteel. Daar hoort hij verontrustende verhalen over het moeras. Op zolder vindt hij een briefje met een oude boodschap van zijn vader 'Feeën bestaan, Mick. Ooit bewijs ik het je. ' Hoe dit gruwelijke sprookje afloopt is te lezen in het vervolgalbum dat komend najaar verschijnt. Dan zal misschien eindelijk - want André Beniest (Benn) en Luc Brunschwig hebben een lange aanloop nodig - het mysterie worden opgelost. Voor liefhebbers van gedegen Brits speurwerk valt te hopen dat Brunschwig in het slotdeel wat meer ruimte laat voor de detectivekwaliteiten van Mick. De Schotse detective in de geruite kilt Mick Mac Adam begon enkele jaren terug aan een nieuw leven. Nadat er dertien jaar geen enkel avontuur over hem verscheen, is De onthoofde minnaars al het vierde album sinds de herstart van de reeks in 1998. Ruim twintig jaar geleden bedachten André Beniest en Stephen Desberg hun detective. Beiden waren in die tijd bekend van werk in onder meer Robbedoes. Voor het eerst in de Mac Adam-reeks is het scenario niet van Desberg, in zijn plaats schreef Luc Brunschwig. Deze Franse scenarist is een liefhebber van films als Seven en The Silence of the Lambs. In zijn scenario's verwerkt hij elementen als horror en fantasy. Hij is als schrijver verantwoordelijk voor reeksen als De macht der onschuldigen (met tekenaar Laurent Hirn) en De geest van Warren met Servain. Ook ditmaal verschijnt het album bij Arcadia, organisator van de Mechelse stripdagen. Mick Mac Adam is een van de paradepaardjes van de Greyline-collectie, een nieuwe reeks op A4-formaat waarin de verhalen in potlood zijn uitgewerkt. De getekende pagina's zijn niet ingekleurd. De uitgever wil in de Greyline-collectie het stripverhaal als kunstvorm aan de lezer presenteren. Bijzonder aan dit vierde Mick Mac Adam-album is dat het uitgegeven wordt in combinatie met een schetsboek. Op zwaar tekenpapier en soms op transparanten staan daarin voorstudies voor het album. De ontstaansgeschiedenis van het getekende verhaal komt daarmee tot leven. De ontwikkeling van de eerste opzet in een aantal stappen tot de uiteindelijke vorm van een pagina is goed te volgen. En de artiest geeft aan de openbaarheid prijs welke keuzes hij gemaakt heeft. Benn is een tekenaar die met kleur veel aan de sfeer van zijn verhalen weet toe te voegen. Dat doet hij bij voorbeeld in de in de jaren veertig in Hollywood gesitueerde reeks Woogee. Ook in zwart/wit staat Benn zijn mannetje, maar inkleuring zou het verhaal een extra dimensie hebben kunnen geven, denk je al bladerend. Dat blijkt niet het geval. Inmiddels verscheen ook een ingekleurde versie van het album bij Dargaud. Mick heet nu ineens Mic. De riviermonsters hebben een vaalgroene kleur, maar het maakt ze niet enger. In het album overheersen donkere tinten. Donkere luchten, zijn nog geen dreigende luchten. De jassen zijn bruin, het moeras is bruin, net als de aarde en zelfs de lucht. Bij nader inzien zat in het zwart/wit-album veel meer kleurnuance. In het fullcolour-verhaal is één van de mooiste plaatjes dat waarop een stoomlocomotief naar beneden dondert van een brug. Behalve wat rood van de kolen is de tekening verder zwart/wit.