Dit is dan echt het allerlaatste album van Heinz. Dat is natuurlijk enorm jammer, maar aan de andere kant misschien ook maar goed. In dit laatste album merk je gewoon dat Eddie de Jong en René Windig door hun ideeën heen zijn. Grappen die je een schaterlach bezorgen ontbreken dan ook. Deze komen in vrijwel alle vorige albums wel voor. Daarvoor in de plaats is een nog grotere dosis meligheid dan normaal gekomen. Op zich niet heel erg, maar je moet er wel voor in de stemming zijn. Ook het op laten draven van allerlei 'oude bekenden' duidt op het ontbreken van inspiratie bij Windig en De Jong. Augustus ('Kouder aanvoelt in werkelijkheid is dan'), Kapitein Smurf ('Geen gesmurf vlak na de smurf) en Jan en Jaap ('Nee, mag niet dat is tegen de regels') worden opgetrommeld om grappen te maken die erg lijken op die uit vorige albums. Verzachtende omstandigheid hierbij is wel dat het natuurlijk aardig is al deze figuren nog eens terug te zien. Alsof ze nog even stuk voor stuk afscheid komen nemen van alle Heinz-lezers. Dit is allemaal echter niet genoeg om een hoge waardering te scoren. Vrijwel alle andere albums van Heinz zouden onmiddellijk vijf uitroeptekens ontvangen. Dit album moet het doen met iets minder.