In de klassieke semi-autobiografische roman Nooit meer slapen van W.F. Hermans reist een pas afgestudeerde geoloog naar het noorden van Noorwegen. Hij gaat daar inslagen van meteorieten bestuderen in de hoop dat zijn naam zal worden verbonden aan wetenschappelijk onderzoek. De onzekere en ongeoefende jongeman moet flink afzien tijdens zijn reis door het ruige landschap. Hij komt op de rand van waanzin tot hele andere inzichten en ambities dan waar hij zijn reis mee begon. De waanzin speelt ook een cruciale rol in De duizendpoot, een grafische roman van Wanderwelle en Floor van het Nederend. In dit fraai ingekleurde en in semi-realistische stijl getekende verhaal zoekt een jonge seismoloog op een onbewoond eiland in de Japanse zee naar het epicentrum van nog onverklaarde bevingen. De man is getraumatiseerd door een afschuwelijke gebeurtenis met fatale afloop, waarbij zijn gezin – vriendin, kind en een zwarte hond – was betrokken.
Het verblijf op het eiland blijkt dan ook meer een vlucht dan een wetenschappelijke zoektocht. Maar door slaapgebrek, drank en doodsangst wordt hij overvallen door hallucinaties die hem steeds weer ruw herinneren aan de wereld die hij wilde ontvluchten. Het enigmatische verhaal ontvouwt zich zonder dialogen en met vele tekstloze pagina’s. Alleen de gedachten van de hoofdpersoon worden hier en daar weergegeven. Aan de lezer de opdracht de gebeurtenissen te reconstrueren en te proberen de werkelijkheid en de zinsbegoochelingen te onderscheiden.
De duizendpoot is het scenariodebuut van Wanderwelle, de groepsnaam van Alexander Bartels en Phil van Dulm, bij liefhebbers bekend door hun ambient-techno muziekcomposities. Tekenaar Van het Nederend maakte eerder in samenwerking met Pepijn Lanen de strip Hotel Dorado.