Recensies

Clara Dominique is een twintigjarige Parisienne die in de voetsporen treedt van haar jong overleden vader Christian Dominique. Haar universitaire opleiding besluit ze te beëindigen om zo het detectivebureau van haar vader een vervolg te geven. Anders dan de gemiddelde Amerikaanse hardboiled detectives speelt Clara's wereld zich af in intieme sociale netwerken van een communaal Parijs. Omringd door kleurrijke vrienden van haar vader is de besloten biosfeer van Parijs als een dorp in de Provence. Tal van sfeertekeningen en verhaallijntjes rond deze vrienden worden aangestipt, zoals de emoties van de kunstenaar Hubert die verneemt dat zijn vriendin Therese zwanger is. Clara's detectivewerk laat zich duiden als een zoektocht naar verschijnselen in een magisch-realistisch universum. Met het gangbare speurwerk heeft het weinig van doen. Haar eerste opdracht bestaat uit het volgen en observeren van een cliënt, Paul Ruud, die zich zelf bij haar heeft aangemeld. De man denkt een uitverkorene te zijn van de Schepper. Hij is er van overtuigd onsterfelijk, en dus ook onkwetsbaar te zijn. Zielsverwanten heeft hij in personen als Gandhi, Martin Luther King en Moeder Theresa. Aangezien ze het geld hard nodig heeft, neemt Clara deze opdracht aan en neemt de verhalen van Ruud voor lief. Naar eigen zeggen verloor haar cliënt zijn gehele familie bij rampen en ongelukken waarbij hijzelf wonderwel steeds ongedeerd bleef. Of de goddelijke voorziening daarbij werkelijk een rol speelde is Clara onduidelijk. Bij een auto-ongeluk kwamen Ruuds vrouw en dochter om. En hoewel Ruud beweert dat hij dronken was, werd geen druppel alcohol bij de test in zijn bloed gevonden. De onvoltooide engel overtuigt vooral door de filmische aanpak van de vertelling. Zoals in veel Franse films is de plot en de actie ondergeschikt aan de vele sociale interacties en relaties die ontrold worden. Zo wordt Clara zonder het te weten op haar beurt geobserveerd door de kunstenares Nathalie Kupperman die zo ongewild een artistiek portret van haar leven maakt. Denis Lapière zette een intelligent scenario neer dat door Jean Christophe Chauzy perfect wordt ingevuld. Zijn wat schematische tekenstijl wordt ruimschoots gecompenseerd door zijn kleurgebruik dat buitengewoon sfeergevoelig en fraai is gepenseeld. Ook zijn cameravoering is authentiek en trefzeker waardoor de Parijse scènes veel zeggingskracht krijgen. Clara kan uitgroeien tot een mooie serie.