Moses Mendelssohn (1729-1786) was een invloedrijk Duitsjoodse filosoof die bekend stond om zijn gevoel voor humor en schrijfstijl. De Berlijnse Socrates, zoals hij werd genoemd, stotterde en had een vergroeiing aan zijn rug. Samen met Fromet Gugenheim had hij zes kinderen, waaronder de componist Felix Mendelssohn. Typex (Raymond Koot) kreeg de opdracht van het Joods Museum Berlijn om een strip rond de filosoof te maken. Het resultaat is een fraai en visueel aantrekkelijk boek. De Amsterdammer behoort mede door zijn werk voor muziekkrant Oor, de VPRO-gids en De Volkskrant tot de hoogste regionen van de Nederlandse tekenaars. Hij hoort in het rijtje thuis van illustere namen als Eppo Doeve, Jan Sanders, Peter Vos, Waldermar Post, Thé Tjong-Khing en natuurlijk Peter Pontiac.
Voor Moishe gebruikt hij stijlvormen uit de 18de eeuw. Zijn tekenwerk sluit hier perfect bij aan. Binnen zes verschillende sonates weet hij het gehele scala te bereiken. Weergaloos vormgegeven pagina’s, compleet out-of-the-box vertelschema’s, ondergedompeld in een klassieke vorm om de raakvlakken met het heden niet te verloochenen. Het is een lust voor het oog. Voor ieder hoofdstuk staat een andere hoofdkleur centraal. Donkergeel voor de ‘Proloog’ tot frispaars bij de ‘Dag des oordeels’. Intrigerend is het aapje dat Typex gebruikt als een soort metafoor van de kijker. Via de ogen van het diertje zijn wij getuige van de geschiedenis rond de hoofdpersoon.
De ironie wil dat Typex tegen wil en dank verbonden is aan biografische beeldverhalen. Na Andy gaf de stripmaker aan niet weer een biografie te willen verstrippen. Toch behoort Moishe tot dit genoemde genre. Qua structuur en tekenwerk ligt dit dichterbij zijn beeldroman over Rembrandt dan bij het meesterwerk rond het bebrilde Amerikaanse kunsticoon. Los daarvan is de strip alleen al vanwege het prachtige en boeiend tekenwerk van Typex de moeite waard.