‘In de geschiedenis draait het altijd om gezichtspunten’ schrijven de auteurs in hun inleiding op de grafische roman Queenie. De Godmother van Harlem. Deze disclaimer is hard nodig, want tekenaar/scenarist
Elizabeth Colomba en scenarist Aurélie Lévy tonen met hun debuut ongegeneerd hun gedramatiseerde perspectief op het leven van Stephanie St. Clair, ofwel Queenie, dat zowel ontroert als verwart.
Historische figuren uit de jaren 20 die een rol van betekenis hebben gespeeld in de jaren rondom de Drooglegging - de tijd dat in de VS een alcoholverbod was ingevoerd en de misdaad floreerde door illegale handel in drank - komen in het verhaal langs. Zoals Dutch Schultz en Lucky Luciano. Vaak met uitgesproken dialogen. Ook beroemde muzikanten zoals Duke Ellington en Thelonius Monk komen voorbij. Als historica vind ik dit lastig. Niet omdat ze erin voorkomen, maar om de woorden die ze uitspreken, alsof de auteurs erbij waren. Maar als ik mijn historische scholing achterwege laat, geniet ik van de schoonheid van de zwart/wit tekeningen, de niet-lineaire verhaallijn, de humor die er naast het gewelddadige ook in zit. Vooral de tekeningen zetten je op het verkeerde been. De auteurs tekenen zwarte mensen net zo wit als witte mensen, en dat is even wennen. Toch doen ze het overtuigend door de techniek van schaduwwerking in de tekeningen. En nog iets anders: andere zwarte mensen in het verhaal die een figurantenrol hebben zonder tekst, zijn inktzwart, als een vlek, zonder enige gelaatstrekken, alsof ze niet echt bestaan. Een bijzondere keuze die de novel een extra lading geeft. Interessant detail: dit geldt niet voor witte figuranten of tekstlozen in het verhaal.
Wie is Queenie? Een op Martinique in armoede opgegroeide zwarte vrouw die begin 20ste eeuw de overtocht naar de VS waagt om daar haar geluk te beproeven. Ze leidt een leven vol butsen en beschadigingen die je naar de keel grijpen, maar schuwt zelf het gebruik van geweld en intimidatie niet. Het is een wonder dat deze vrouw het heeft overleefd en zelfs welgesteld werd met haar criminele activiteiten. Toch staat ze ook bekend als emancipatie-activiste. Kortom, dit boek pak je op en wil je niet meer wegleggen tot het uit is. Als je je historische pet zoveel mogelijk afzet is het een aanrader.