Grotestadsbewoner François, vrijgezel, eind vijftig, werkt als chauffeur bij stomerij Bianca. Hij levert de gereinigde kleding en het linnengoed af bij de klantenkring. Verder vult hij zijn onopvallende leven met bezoeken aan zijn stamcafé, tv-kijken of een bioscoopje pakken. En hij speelt in de lotto – al zeventien jaar lang dezelfde nummers – die hij wekelijks invult bij de kiosk van Maryvonne. Hij heeft een oogje op haar en als hij ooit de hoofdprijs wint dan koopt hij een appartement aan zee voor haar en haar dochter Romy, zo belooft hij.
François maakt zich zorgen over zijn baan als hij een niet al te snuggere neef van de eigenares van de droogkuis moet inwerken. Als er ver buiten de stad een pakket moet worden afgeleverd dan wordt François geconfronteerd met een wel heel bijzondere situatie, waarbij hij een besluit neemt dat leidt tot desastreuze gevolgen, met meer dan één cynische twist. Meer vertellen zou afbreuk doen aan de verrassende ontknoping.
Bleekwater is het nieuwe, prachtig en sfeervol melancholisch getekende boek van Joris Mertens (1968, Rumst) die na zijn opleiding als grafisch ontwerper in Sint-Lukas Brussel, zo’n vijfentwintig jaar werkte als decorontwerper, art director, illustrator, storyboard artiest en fotograaf bij (reclame)films en tv-projecten. In 2019 debuteerde Mertens met het veelgeprezen woordloze stripverhaal Beatrice, dat zich eveneens afspeelt in een grote stad.
Bleekwater is gesitueerd eind jaren zeventig van de vorige eeuw en in de paar dagen dat het verhaal zich afspeelt regent het constant, waardoor Mertens kan laten zien dat hij bij het tekenen van natte straten Jacques Tardi evenaart. Zijn verzonnen grootstad is samengesteld uit architectonische elementen van Brussel, Parijs en Antwerpen, zo licht hij toe in interviews, waarin hij ook zegt geïnspireerd te zijn door de Franse misdaadfilm Le Cercle Rouge met Alain Delon en Yves Montand en waarin hij zelf misschien wel de beste omschrijving geeft van zijn boek: ‘Hitchcock zei ooit dat hij films maakt over gewone mensen in ongewone situaties. Dat wou ik met Bleekwater ook doen.’