Een autobiografie wil hij het niet noemen, zegt Marc Verhaegen. Het beest is los is semi-biografisch, aangevuld met fantasie, fictie en veel verbeelding. Ook is er volgens de auteur niet sprake van een afrekening met het verleden. Toch kun je je als lezer niet aan de indruk onttrekken dat sommige delen uit dat verleden hem jaren hebben gefrustreerd. Het gaat dan met name om de periode die hij bij Studio Vandersteen doorbracht. Het fictieve personage Flor Goedleven, ofwel het alter ego van Verhaegen, wordt eind 1988 door uitgever Willem Dick (Dirk Willemse) van uitgeverij De Norm (De Standaard) naar studio Kalk (Vandersteen) gebracht om daar in dienst te treden en te werken aan Inke en Pinke (Suske en Wiske). Hij treft daar Jef Kalk (Vandersteen zelf) en Hup Hop (Paul Geerts) die hem bevragen en uiteindelijk aannemen. Het loopt uiteindelijk uit op een ontslag in 2005 en met name Geerts krijgt er behoorlijk van langs. De officiële reden? ‘Een moeilijk karakter dat niet binnen het team past’, maar inmiddels is alom bekend dat Verhaegen Suske en Wiske in een omgeving (Auschwitz) wilde situeren waar de rechthebbenden erven niet mee in konden stemmen (want ‘de wil volgend van dan wijlen Willy Vandersteen’).
Maar het boek biedt meer. Verhaegen verhaalt ook over zijn eerste carrièrestappen en zijn moeizame relatie met zijn vriendin. Maar ook over de fase waarin hij als kleine jongen opgroeit in een gezin met vier broers en zussen én een manisch depressieve vader. Diezelfde ziekte openbaart zich ook bij vriendin Lisa met wie hij aanvankelijk een stabiele relatie opbouwt maar met wie het steeds minder goed gaat. Uiteindelijk leidt dit tot een poging tot zelfdoding en opname in een psychologisch ziekenhuis.
Verhagen bouwt het verhaal op in twaalf hoofdstukken en een epiloog die lezen als een trein. Met niet alleen aandacht voor zijn successen maar ook voor zijn fouten en mislukkingen en hoe hij zich daar als auteur doorheen heeft weten te slaan. Een andere vermeldenswaardige keuze tenslotte is nog de personages die hij in het boek opvoert die hem te pas en te onpas van advies voorzien en hem toetsen op gemaakte keuzes en genomen beslissingen. Deze personages zijn alleen zichtbaar voor Flor/Marc en kunnen daardoor op elk gewenst moment worden ingezet. Een inventieve wijze om de klassieke verteller in een verhaal te voorkomen. Verhaegen spreekt nu al van het snel oppakken van een vervolg en dat initiatief kan ik van harte ondersteunen!