Recensies

Clint Eastwood heeft met Unforgiven de western gemaakt to end all westerns. Alle clichés van het genre werden hardhandig bij het grofvuil gezet, een totaal démasqué van de traditionele revolverheld. Geen wonder dat deze film de maatstaf is geworden voor alle volgende westerns. Als duo zijn Grzegorz Rosinski en Jean van Hamme vooral bekend als de makers van Thorgal. Deze mythische saga loopt inmiddels al zo'n 25 jaar. Samen maakten ze 1988 met De Chninkel een veelgeprezen uitstapje. Naar eigen zeggen gaat nu met Western een lang gekoesterde wens van Grzegorz in vervulling. Als jongetje in het communistische Polen droomde hij al van weidse prairies, bevolkt door cowboys en indianen. Routinier Van Hamme schreef voor hem het scenario. Het verhaal laat zich vrij eenvoudig navertellen. Het neefje van een rijke rancher is door de indianen ontvoerd. De veeboer looft een beloning uit. Outlaws willen de beloning incasseren door een of ander jochie als de verloren gewaande zoon te presenteren. Maar de deal loopt uit op een gunfight. Alleen het jochie weet, zwaar gewond, te ontsnappen. Een trapper ontfermt zich over de knul die zich ondanks een handicap ontwikkelt tot een vaardig schutter. Deze vaardigheid komt hem goed van pas als hij jaren later op wraak uit is en zich als cowboy in laat huren op de ranch. Zo op het eerste gezicht staat het album bol van de geijkte beelden die het genre zo kenmerken. De karakters zijn stereotiep en eendimensionaal. Dat geldt zeker voor de bijrollen. Voor de hoofdpersonen weet Van Hamme aan het slot nog enkele ongebruikelijke, incestueus getinte karaktereigenschappen te schetsen. De enscenering, de landschappen, de decors, zijn mooi maar overbekend. Aardig detail is overigens dat de indianen in het scenario een belangrijke rol spelen maar dat geen enkele Lokata-Sioux in het verhaal voorkomt. Het geheel is door Rosinski in een volgens hem traditionele stijl in beeld gebracht. Felle kleuren zijn vermeden. De donkere 'aardse' kleuren zijn volgens de in zwang geraakte methode rechtstreeks op de platen aangebracht. Op een viertal spreads heeft Rosinski zijn schildersdriften kunnen botvieren. De schilderingen tonen alledaagse taferelen uit het wilde westen, ieder in een van de seizoenen. De indruk die na lezing van dit album overheerst is dat Rosinski en Van Hamme een aardige, klassieke western hebben gemaakt. Het album is niet echt opzienbarend maar de liefhebber zal er veel plezier aan beleven.