Recensies

Een nieuwe Cleysters levert altijd een verrassing op, want Frank le Gall durft te experimenteren met de reeks en hij vindt het heerlijk om zijn publiek op het verkeerde been te zetten. Zo maakte hij in deze serie al eerder het prachtige Rozendal, waarin hij de jeugdherinneringen van zijn hoofdpersoon in beeld bracht en werkte met direct kleurgebruik. In de voorgaande twee delen - het dubbelavontuur Het audiëntieterras - waagde Le Gall het op sommige pagina's de stripvorm los te laten en delen van het verhaal in gewone tekst te presenteren. In het jongste album verrast de auteur met een onverwachte genrewisseling; November, het hele jaar lang is een heus moordmysterie terwijl de meeste albums van de reeks exotische avonturenverhalen zijn. Cleysters werkt weer op een schip. Een theatergroep komt aan boord en tegelijkertijd meldt de politie zich met de boodschap dat ze een ontsnapte moordenaar zoekt. Als het schip vertrekt vallen er slachtoffers onder de opvarenden en als Cleysters erachter komt dat zijn oude kennis November lid van de theatergroep is, trekt hij al snel zijn conclusies; November moet haast wel de gezochte moordenaar zijn. De kracht van het verhaal zit niet in de ingenieuze beantwoording van de vraag wie de moordenaar is. Daarvoor is de uiteindelijke oplossing veel te simpel. Het is met name de beklemmende sfeer rond het benauwende schip, de kibbelende theatergroep en de bloeddorstige lieden die de aandacht continu vasthoudt. Le Gall vertelt zijn verhaal soms tergend langzaam om optimaal rendement te halen uit zijn spanningsmomenten en toont zich op dit vlak een ware meester. Het tekenwerk is even uitmuntend als in de rest van de serie. De lezer heeft bijna vier jaar moeten wachten op dit nieuwe deel van de succesreeks. De auteur deed het even wat rustiger aan, maar kwam na enige tijd tot de ontdekking dat hij wel weer wat geld kon gebruiken. Dat is niet bepaald de beste motivatie om aan een goed stripboek te werken. De liefhebbers zullen hem desondanks dankbaar zijn en het mag gezegd worden: Le Gall blijkt dermate professioneel dat op geen enkele pagina sprake lijkt van onbezielde arbeid. Hij heeft waarschijnlijk ondanks zijn motivatie toch lol in zijn werk gehad.