Recensies

In het kader van oude dingen vernieuwd: drie films van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig nu uit op video, en oersuperheld Superman die tegenwoordig weer populair is door de moderne tv-serie. Laten deze videobanden nou dus niet die tv-serie zijn, maar juist de oorspronkelijke bioscoopfilms met de toen nog atletische Christopher Reeve als de held-in-vermomming-van-saaie-journalist. En ja, de films komen wat gedateerd over, maar is het concept van Superman niet ook wat gedateerd? Een buitenaards wezen (van een vernietigde beschaving) dat compleet menselijk is, maar door onze zon superkrachten heeft. En ook nog eens het beste met ons voor heeft. En ook met het boeventuig dat de aarde bevolkt. Deze super-padvinder lijkt niet te passen in de harde jaren negentig en de moderne eenentwintigste eeuw. Toch is het goed kijken naar de belevenissen en de slechteriken die deze films bieden. Wees niet te kritisch voor de speciale effecten, het gaat om het verhaal. Pardon, vermaak. Want qua verhaal zijn deze films trouw aan de oorspronkelijke strip: niet te moeilijk en vooral vlot lopend. Men neme schurken of liever superschurken, laten die beginnen aan wereldverovering en voilà. Aan Superman de taak hier een stokje voor te steken. Superman I introduceert de oorsprong van onze held en plaatst hem meteen tegenover crimineel genie Lex Luthor (een aparte rol van acteur Gene Hackman), die bezig is met een onroerend-goedzwendel. Wat een misdaad, nou ja anno 1978 waarschijnlijk wel. Superman II grijpt een typische jaren-tachtigproblematiek aan: terroristen en atoombommen. Die dreiging wordt echter op de voet gevolgd door drie schurken van Supermans thuisplaneet, dus met krachten zoals de held. Meer budget voor effecten zorgen voor een wat beter uiterlijk. Superman III probeert voort te borduren op een nieuwigheid in de film zo mid jaren tachtig: de computer. Komiek Richard Pryor is een miskend computergenie die door een snode zakenman wordt misbruikt om aan de top van de (yuppen)economie te komen. De supercomputer die de hiervoor benodigde informatie-manipulatie uitvoert, is vanzelfsprekend groot, glanzend en voorzien van veel knipperende lampjes. Klink nogal melig? Nou, de film is ook bewust voorzien van wat meer humor. Tenminste, dat was de bedoeling, het komt niet goed uit de verf. Voor de liefhebbers van superhelden en verfilmingen die enigszins tot goed geslaagd zijn, vallen deze video's dus aan te raden. De kenners zullen echter teleurgesteld zijn over het ontbreken van Superman IV uit 1987. Die laatste Superman-film met Christopher Reeve is zo hard geflopt dat vele striplezers niet eens op de hoogte zijn van het bestaan ervan. Reeve schreef zelf het script dat de nucleaire dreiging van de jaren tachtig als gevaar tegenover Superman zet. Gemenerik Lex Luthor heeft bovendien Nuclear Man gemaakt om met onze held af te rekenen. Sommige mensen vragen zich af waarom het budget voor deze film niet aan een goed doel is gegeven.