In Frankrijk is Pénélope Bagieu één van de belangrijkste stripmakers van haar generatie. Nederland kent haar slechts van het tweeluik Wereldwijven. Prachtig stripbiografietjes van vrouwen die iets betekend hebben in de wereld. Nu laat de Française haar licht schijnen op haar eigen leventje. Het resultaat is bij vlagen hilarisch maar ook gevoelig, herkenbaar en ontroerend. Op onvervalste wijze krijgt de lezer fragmenten uit haar puberteit, jeugd, familie en persoonlijke ontwikkeling te zien. Alle opgetekend in een toegankelijke, vriendelijke tekenstijl. Anders dan bij de Nederlandse dames die autobiografische strips aan het papier toevertrouwen, werken haar strips meer op de lachspieren. Plus is het tekenwerk gedetailleerder, wat niet gelijk associaties oproept met louter persoonlijk leed. In losse anekdotes variërend van een gag tot kort verhaal worden de lagen gepeld van de persoon achter de stripmaker. Of het nu gaat om de liefde voor haar kat die ze negentien jaar heeft gehad, de tienerliefde met de daarbij horende escapades, het krijgen van borstjes of het overlijden van haar oma. Het komt allemaal binnen zonder vorm van pathetisch effectbejag. Eerder lijkt het op een soort afrekening met het verleden of een manier om orde te scheppen in haar levenswandel. Autobiografische strips hebben iets moedigs. Je legt toch iets van jezelf bloot. Juist door dit aan te lengen met humor is het lezenswaardig. Iets dat Bagieu fraai weet te combineren. Nergens is het zwaar op de hand, al snapt de lezer wel hoe moeilijk en vreemd sommige passages zijn geweest. ‘Om je kwetsbaar te durven voelen, moet je sterk zijn’, is een bekende quote en geheel toepasselijk voor deze stripmaakster. Enig minpuntje is dat een paar verwikkelingen nogal uit de lucht komen vallen. Een korte inleiding over de voorgeschiedenis had tijdens het lezen meer duidelijkheid verschaft.