Je vraagt je als stripliefhebber soms af of waar de grenzen van de humor liggen. En dan niet in politiek-correcte of ethische zin, maar meer in ‘hoe absurd kan het nog worden?’. Die vraag dringt zich zeker op bij Cocco Bill, het stripfiguurtje dat meester Benito Jacovitti (1923-1997) in 1957 bedacht. Want een aaneenschakeling van de pot gerukte avonturen van een schietgrage cowboy in het Wilde Westen, opvliegend van aard bovendien maar met een klein hartje. En hoe triggerhappy ook, Cocco Bill drinkt in de saloon gewoon doodleuk kamillethee – wat ‘m niet zelden op hoongelach komt te staan (en dus weer een gevecht). De kleurrijke tekeningen zelf zijn heuse zoekplaatjes, waarin van alles te ontdekken valt, zoals die legendarische salamiworsten en wormachtige wezens die op de gekste plekken opduiken. Om het nog gekker te maken: het paard van de cultcowboy houdt van pasta en rookt sigaretten (nog steeds!).
De stripliefhebber met een goed geheugen herinnert zich dat Cocco ooit in Pep opdook (in de jaren zeventig en tachtig verschenen slechts vijf Nederlandstalige albums van deze merkwaardige revolverheld). Maar daar lijkt nu verandering in te komen. Weliswaar is Jacovitti niet meer, zijn assistent (en tekenaar/scenarist) Luca Salvagno is dat wel. Meer, Al Dente is na Cocco Bill en Co het tweede album van zijn hand (geholpen door een crowdfunding en hulp van Ger Apeldoorn). Laat allemaal maar gebeuren, want hoe maf ook, een beetje humor is nooit weg.